วันนี้ผมขับรถของไอ้ธีร์มาจอดอยู่หน้าคณะสถาปัตย์ โดยที่เจ้าตัวยังไม่รู้
เวลานี้เป็นเวลาที่นิสิตลงมาทานอาหารกลางวัน
ผมลองมาหาเธอดูว่ามีใครมาเกาะแกะกับเธอบ้างหรือป่าว เธอนั่งอยู่ที่ม้าหินใต้ตึกคนเดียว เหมือนรอใครบางคน
ไม่นานก็มีผู้ชายมานั่งกับเธอ แต่มันก็ไม่ได้หน้าฝรั่งอย่างที่ใครบอกว่ามันเป็นผัวเธอ
แม่ง! แล้วมึงจะใส่เสื้อบีบนมกับกระโปรงสั้นมาทำไมวะ มุมนี้ไอ้เหี้ยนั่นก็เห็นไปถึงไหนต่อไหน
หึ! มึงมีหลายคนว่างั้น!
ชายหนุ่มนั่งมองเธอจากในรถและบ่นพึมพำลำพังคนเดียวด้วยความหงุดหงิด
ผมนั่งมองอยู่สักพัก....เพื่อนของเธอก็เดินมา และไอ้เวรนั่นก็เดินกลับไป
“ไอ้บุ้ง...แกนี่ก็เสน่ห์แรงนะ มีผู้ชายเปลี่ยนหน้ากันมาขายขนมจีบกันใหญ่เชียว นี่ถ้าฉันยังไม่มีพี่วี ฉันก็อยากจะรู้ว่าฉันจะมีเหมือนแกบ้างหรือป่าว?”
“คงไม่ได้แล้วมั้งคะเพื่อน...พี่วีตามแกแจขนาดนั้น” เธอพูดหยอกล้อกับเพื่อนสาว
“พี่คนนั้นเขาเป็นรุ
