แล้วชายหนุ่มก็นั่งมองม่านฟ้ากินข้าวเงียบๆโดยที่ไม่พูดอะไร ขุนพลกำลังกังวลว่าพี่เสือจะเข้ามาแทรกกลางระหว่างทั้งสองหรือไม่ เขามองออกว่าสายตาที่อีกฝ่ายมองหญิงสาวนั้นมันหมายความว่าอย่างไร เขากลัวเหลือเกินว่ามันอาจจะนำพาเรื่องยุ่งยากเข้ามาอีก ท่านนายพลต้องเข้าข้างลูกชายคนโปรดของเขาแน่ๆหากว่าชายหนุ่มเอ่ยปากขอ
"พี่ขุนพล"
" "
"พี่ขุนพลคะ"
" " เหม่อลอย
"พี่พล!"
"ครับๆ"
"พี่เป็นอะไรคะ เห็นนั่งเหม่อตั้งนาน"
"เปล่าครับ พี่แค่คิดอะไรเพลินๆ"
"หนูเรียกตั้งนาน"
"ขอโทษที แล้วนี่เราจะหายทันอาทิตย์หน้าไหม ที่เราต้องไปบริจาคของให้ชาวบ้านกัน"
"ทันค่ะ หนูอยากไปค่ะ" เธอทำตาลุกวาว อยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง
"ครับ เดี๋ยวอาทิตย์นี้พี่ต้องไปเฝ้าแถวๆเขตหวงห้ามนะ อาทิตย์หน้าพี่จะมารับครับ"
"ค่ะ จะรอค่ะ"
ขุนพลกลับที่พักของตนและนั่งคุยกับสองหนุ่มเพื่อนซี้ของเขา
