เธอขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างงงงวย เขาใช้คำรุนแรงกับจิตใจเธอเกินไปแล้วนะ มีสิทธิ์อะไรมาว่าเธอกัน!
ขุนพลก้าวเท้าตรงเข้าหาจนเธอต้องถอยหนีไปชิดกำแพงอีกฝั่ง หญิงสาวคิดในใจว่าต่อไปเขาต้องเข้ามาประชิดเธอแน่ๆ ม่านฟ้าจึงเอี้ยวตัวพยายามจะหนี แต่ไม่เป็นผลเขารู้ทันรวบตัวเธอเอาไว้ได้ก่อน
"พี่จะทำอะไรคะ"
"ไอ้นั่นมันตัวอันตราย เธออยู่ห่างจากมันไว้ก็ได้นะ" เหมือนอย่างที่เธอฝันเป๊ะ!
เขาหมายถึงสิงห์นั่นเอง ม่านฟ้าทำหน้างงเพราะเธอไม่เห็นว่าสิงห์จะอันตรายอย่างที่เขาว่าเลยสักนิด
"หนูไม่..."
"ดื้อจังเลยนะ"
คราวนี้เขาก้าวเข้าหาเธอระยะประชิดตัว ชายหนุ่มถือวิสาใช้แขนทั้งสองข้างยันกำแพงเอาไว้
"พี่จะ..."
จุ๊บ
ริมฝีปากหนาฝังลงที่แก้มของอีกฝ่ายอย่างฉวยโอกาส เขาหอมข้างซ้ายทีขวาทีโดยที่หญิงสาวยืนนิ่งอึ้งไปหลายวินาที
"พี่อย่า..." เธอเอามือทาบอกเขา
"ทำไม...พี่ไม่ใช่คนแรกแล้วหรอ"
"ไม่ใช่นะคะ"
"พี่ทำมากกว่าหอมยัง
