ตอนที่ 24
รุ่งเช้าของอีกวัน โรสจรินทร์ก้าวเข้ามาในออฟฟิศด้วยสีหน้าเรียบเฉย แม้ร่างกายจะยังรู้สึกเพลียจากการนั่งทำโปรเจกต์เมื่อคืนจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน แต่เธอก็ต้องแสดงออกให้เป็นปกติที่สุด คุณลูกตาลหัวหน้าของเธอ เดินเข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้ม
“มาพอดีเลยหนูโรส แหม่!!!...เมื่อวานนี้หนูเล่นหายไปทั้งวันเลยนะ” คุณลูกตาลเอ่ยขึ้น สายตาจับจ้องไปที่ใบหน้าของโรสจรินทร์อย่างพิจารณา ลูกน้องสาวฝืนยิ้มตอบพยายามเก็บซ่อนความเหนื่อยล้าไว้ภายใต้ท่าทีที่ดูเป็นปกติ
“สวัสดีค่ะพี่ตาล” หญิงสาวยกมือไหว้เจ้านายด้วยความนอบน้อม
“พอดีเมื่อวานที่โรงพยาบาลคิวเยอะมากเลยค่ะ” เธอตอบเลี่ยงๆ ไม่ต้องการให้เจ้านายรู้เรื่องส่วนตัว
“แล้วดีขึ้นหรือยังล่ะ หมอเค้าว่าเป็นอะไรเหรอ” คุณลูกตาลซักไซ้ต่อด้วยความเป็นห่วงปนอยากรู้
“ก็แค่ท้องเสียนั่นแหละค่ะ...พี่” โรสจรินทร์ตอบสั้นๆ ตัดบท
“หนูมาก็ดีแล้วล่ะ คุณเตชินเค้ามารอหนูแต่เช้าเลย
