ช่วงเย็นกลับมาที่บ้าน เพิ่งรู้ว่าทางบ้านฉันกับบ้านไทเกอร์นัดกินข้าวเย็นด้วยกันก็ตอนที่มาถึง เพราะว่าก่อนหน้านี้มีบางอย่างเกิดขึ้นยิ่งทำให้ฉันกับเขาแทบไม่มองหน้ากันเลย
“เดี๋ยวพรุ่งนี้จ๋ายไปลองชุดกับไทเกอร์นะลูก” ชุดที่แม่ว่าคือชุดที่จะใส่ในงานแต่งใจ๋ ฉันได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวส่วนไทเกอร์เป็นเพื่อนเจ้าบ่าว ทำให้เราต้องไปลองชุดด้วยกัน
“จ๋ายไปเองก็ได้ค่ะ” รีบขัดขึ้นมาทำให้ทุกคนมองอย่างแปลกใจเพราะปกติฉันไม่เคยค้านเวลาไปไหนมาไหนกับไทเกอร์ พอถูกมองทำให้กดดันจึงเปลี่ยนคำพูด “เอ่อ… ไปกับไทเกอร์ก็ได้ค่ะ”
“ให้ใจ๋ไปเป็นเพื่อนไหม” เพราะเห็นอาการของฉันไม่ค่อยดีใจ๋จึงรีบถาม แต่ถูกแม่ขัด “ใกล้ถึงวันแต่งแล้วห้ามออกจากบ้านนะลูก”
“ห่วงอะไรนักหนา” คำนี้ไทเกอร์เป็นคนพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าและท่าทางที่ดูหงุดหงิด ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไรถึงได้แสดงออกอย่างนั้นทั้งที่ตรงนี้มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย
“เด็ก ๆ ทะเลาะกันหร
