Talk - จ๋าย
ฉันมองไทเกอร์ที่เพิ่งกลับมาจากห้องน้ำ เขาเดินมานั่งลงข้าง ๆ เอนศีรษะลงมาซบไหล่ไม่สนใจสายตาของใคร แต่ตอนนี้ทั้งใจ๋และยี่หวาก็รู้กันแล้ว ส่วนโอดินรายนั่นถึงจะเงียบแต่จับผิดเก่งพอ ๆ กับยี่หวา คงรู้แล้วแน่นอน
“ไปนานจัง” ฉันถามคนที่ซบไหล่ ก่อนจะเอนตัวหนีทำให้ถูกสายตาดุจ้องเขม็ง “ก็แค่ขยับตัวออกทำไมต้องมองด้วยสายตาแบบนั้น”
“ขัดใจ”
“เรื่องแค่นี้อย่ามาบ่น”
เจ้าของใบหน้าหล่อจิ๊ปากใส่ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเล่นไม่ได้ตอบคำถาม ฉันเองก็ไม่ได้ถามอะไรต่อเหมือนกัน
“ใกล้จะถ่ายหรือยังไอ้งานที่ช่วยรุ่นพี่” ยี่หวาถามคนที่กำลังนั่งก้มหน้ากดโทรศัพท์
“อีกสามวัน”
“ที่ไหนบ้างจะไปให้กำลังใจสักหน่อย”
“คาเฟ่กับสนามแข่ง”
“เลือกสถานที่ได้ดีเลยนะเนี่ย”
“รีบ ๆ ถ่ายให้มันจบ ๆ สักที” ฉันหันมองโอดินที่พูดโพล่งขึ้นมาแบบนั้น น่าแปลกที่ไทเกอร์รีบหันไปจ้องตาดุ สองคนนี้เหมือนกำลังมีเรื่องปิดบังอยู่
