Tiger - 8 ลองทำกันไหม
2178 คำ
ภายในห้องวีไอพีที่สนามเขตนอก
ฉันนั่งมองจอที่กำลังถ่ายทอดสดการแข่งขันอย่างเงียบ ๆ แต่ในหัวกลับคิดอะไรมากมาย ถึงสิ่งที่ได้ยินมา
ไม่อยากให้เขาสนใจใครนอกจากตัวเอง ยิ่งได้รู้ว่าที่มาแข่งเพราะอยากได้ของเดิมพันแบบนั้นยิ่งไม่ชอบใจเอาซะเลย
นี่คือเสียงที่ดังมาจากความคิด ฉันเรียกร้องเกินไปหรือเปล่า ทำยังไงดีถึงจะหยุดความคิดฟุ้งซ่านนี้ได้ หวงเพื่อนเกินไปแล้ว
ความคิดที่ปะเดปะดังเข้ามาในหัวทำให้ต้องก้มหน้าลงดึงทึ้งเส้นผมของตัวเองเบา ๆ พร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูเห็นสตาฟยืนอยู่หน้าห้องจึงเอ่ยถาม “มีเหล้าไหมคะ”
“ครับ?” เขาขมวดคิ้วถามเหมือนเป็นคำที่ชวนให้งุนงงเอามาก ๆ ฉันก็เลยพูดย้ำอีกรอบ “มีเหล้าขายหรือเปล่าคะ”
“อ๋อ มีครับ”
“เอามาให้หน่อยนะคะ เหล้าอะไรก็ได้”
“ได้ครับ”
พี่สตาฟของสนามพยักหน้ารับจากนั้นวอสั่งเหล้ามาลงที่ห้องวีไอพี นั่งรอไม่นานก็มีคนเอาของที่สั่งมาเสิร์ฟ
เพราะมัวแต่ดื่มและเหม่อรู้ตัวอีกทีการแข่งขันก็จบไปแล้ว แน่นอนว่าคนชนะคือไทเกอร์ แต่ชัยชนะของเขาในครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีสำหรับฉันเลยสักนิด
ไม่นานประตูห้องก็ถูกผลักเข้ามาพร้อมใบหน้ายิ้มของเพื่อนสนิทตัวการที่ทำให้ฉันคิดฟุ้งซ่านอยู่ในตอนนี้ แต่พอเห็นภาพตรงหน้ารอยยิ้มนั้นก็ค่อย ๆ หายไป
“ดื่ม?” หัวคิ้วหนาขมวดเข้มพร้อมเอ่ยถามน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจนัก
“กินข้าวอยู่มั้ง”
“กวนนะจ๋าย คิดยังไงถึงดื่ม”
“โตแล้วนะ จะมาเค้นถามเหมือนฉันเป็นเด็กทำไม”
เป็นฉันเองที่ใส่ความตึงเครียดลงไปในบทสนทนานี้ อุตส่าห์จะดื่มให้สมองโล่งแท้ ๆ แต่พอเห็นหน้าของเพื่อนตัวดีคำพูดนั้นก็ผุดขึ้นมาในหัวอีกแล้ว
“รอของเดิมพันก่อนนะ คงอีกครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวพากลับ”
“ผู้หญิงเหรอ”
“ผู้หญิงอะไร?” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยทวนคำถามของฉัน แล้วเขาจะทำเหมือนไม่เข้าใจทำไมกัน “ของเดิมพันที่ว่าไง ใช่ผู้หญิงหรือเปล่า”
“รู้ได้ยังไง”
“แสดงว่าเรื่องจริง”
ปกติไทเกอร์ไม่ได้แสดงออกว่าสนใจหรืออยากได้ผู้หญิงคนไหน แต่นี่เขาลงทุนแข่งรถเอาชีวิตมาเสี่ยงเพื่อของเดิมพันนั้น มันทำให้ฉันไม่ชอบใจเอาซะเลย เหมือนกำลังถูกลดความสำคัญลง
เรื่องของเรามันไม่สนุกแล้วเหรอถึงอยากนอนกับคนอื่น หรือเพราะฉันไม่ยอมให้ทำใช่ไหม
“ที่ไม่อยากให้มาเพราะของเดิมพันเป็นผู้หญิงเหรอ?” จะว่าหาเรื่องก็ได้ ตอนนี้กำลังหงุดหงิดเพราะอีกฝ่ายเลือกโกหก
“อะไรจ๋าย อย่าชวนทะเลาะ” สีหน้าของไทเกอร์ในตอนนี้ก็ไม่พอใจไม่ต่างจากฉัน
เรากำลังร้อนกันทั้งคู่
“อยากได้ถึงขั้นลงแข่งเลยเนี่ยนะ” ตั้งใจถามออกไปแบบนั้นแต่คำตอบที่ได้กลับมาทำให้สะอึก “เป็นแค่เพื่อน อย่าหึง”
ฉันเหมือนคนที่กำลังหึงอยู่อย่างนั้นเหรอ มันก็แค่หงุดหงิดที่เขาเลือกโกหกกันตั้งแต่แรกไง
“ไม่ได้หึงแค่ถาม”
“ถามแบบนี้มันแปลว่าหึง”
“ก็บอกว่าไม่ไง พูดไม่รู้เรื่อง”
“ตอนนี้คนที่พูดไม่รู้เรื่องคือเธอ”
เหมือนว่าเรากำลังจะทะเลาะรุนแรงขึ้นฉันจึงเงียบ ที่หงุดหงิดไม่ใช่เพราะรู้สึกอะไรแบบนั้น แต่การเห็นเขาอยากได้และสนใจคนอื่นมันเป็นสิ่งที่ชวนให้ไม่พอใจ
พยายามใจเย็นหายใจเข้าออกลึก ๆ เพราะแอลกอฮอล์ในเลือดมันทำให้หัวร้อนง่าย ๆ
“โอเค เดี๋ยวจ๋ายให้คลื่นไปส่งส่วนไทเกอร์ก็รีบไปหาผู้หญิงคนนั้นเถอะ”
“ทำไมต้องให้ไอ้คลื่นไปส่ง”
“ก็นายติดธุระ ขอให้คืนนี้เป็นคืนที่ดีมีความสุขมาก ๆ แล้วกัน”
เสียงประตูห้องถูกผลักเข้ามาอีกครั้งทำให้ไทเกอร์ที่กำลังอ้าปากเงียบไป เป็นพี่ล่าที่แทรกตัวเข้ามาในห้องแล้วเดินตรงมาหารุ่นน้องที่เพิ่งแข่งชนะมาหมาด ๆ
“เตรียมของพร้อมแล้วนะ”
“ไม่เอาแล้วเฮีย”
“แต่มึงแข่งชนะ จะไม่เอาได้ยังไง”
“เฮียเก็บไว้ให้หน่อยแล้วกันเดี๋ยวผมมาเอาวันอื่น”
พูดจบไทเกอร์ก็คว้ามือมาดึงแขนฉันให้เดินตามเขาออกไปจากห้อง ไม่สนใจเลยว่าฉันจะเจ็บจากแรงฉุดกระชากไหม
มาถึงที่รถก็เปิดประตูแล้วจับตัวฉันยัดเข้าไปไม่ต่างอะไรกับสิ่งของ ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ทะเลาะขนาดไหนอีกฝ่ายก็ไม่รุนแรงมากแบบนี้
รถ Audi สีดำขับออกมาจากสนามแข่งด้วยความเร็ว ไร้เสียงพูดคุยตลอดทางกลับไปยังคอนโด
คอนโด เมื่อเข้ามาในห้องเราสองคนก็ยังคงเงียบ ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไงดี มันอึดอัดเกินไปแล้วจนต้องเริ่มพูดขึ้นมาก่อนที่บรรยากาศจะตึงเครียดไปกว่านี้
“นัดเธอไว้หรือเปล่า? พาฉันมาคอนโดแบบนี้แล้วจะทำกับผู้หญิงคนนั้นยังไง” ไทเกอร์จ้องหน้าฉันครู่หนึ่ง เขาถอดเสื้อแล้วโยนมันไปพาดไว้บนโซฟา เผยให้เห็นลายสักบนผิวตรงสีข้างทางฝั่งขวา เพื่อนตัวสูงเดินมาใกล้ ๆ พร้อมกดเสียงต่ำถาม “อยากให้ฉันเอาผู้หญิงคนอื่นขึ้นเตียงขนาดนั้นเลยเหรอจ๋าย”
“ก็นายดูอยากได้เธอขนาดนั้น”
“ได้ยินทั้งหมดเลยว่างั้น?”
“อือ ได้ยิน” ฉันพยักหน้าตอบ ก่อนที่อีกฝ่ายจะพ่นลมหายใจแรง ๆ แล้วระเบิดอารมณ์ออกมา
“แล้วมันผิดตรงไหนถ้าเลือกแบบนั้น? ฉันเป็นผู้ชายนะจ๋าย เมียก็ไม่มีจะเอาใครมันผิดรึไง มีอารมณ์ มีความต้องการ มันเป็นเรื่องธรรมชาติไหมวะ”
ความอึดอัดทำให้ไทเกอร์พูดแบบนั้น เขาดูหัวเสียไม่พอใจ เหมือนตอนนั้นเลย ตอนนี้ฉันไปเรียนต่อปารีสแล้วไม่ยอมบอก เขาโกรธมาก ๆ ไม่คุยด้วยตั้งหลายเดือน
“โอเคเข้าใจแล้ว ขอโทษที่ทำตัววุ่นวาย นายติดอยู่กับฉันมาตั้งนานคงเบื่อ พูดแบบนี้ก็ดีเหมือนกันขอบคุณที่เตือนสติ ฉันเองก็อยากจะลองทำแบบนายดูบ้าง น่าสนุกดี”
“ทำอะไร?”
“มีเซ็กส์ไง”
“จ๋าย” น้ำเสียงเย็นยะเยือกเอ่ยเรียกชื่อฉันสั้น ๆ โดยใช้สายตาที่ไม่สบอารมณ์จ้องเขม็ง แล้วผิดตรงไหนที่ฉันบอกไปแบบนี้
“จ๋ายทำไม่ได้เหรอ?”
“จะไปทำกับใคร” น้ำเสียงที่ไม่พอใจนั้นบ่งบอกว่าคนตรงหน้าก็อารมณ์เดือดไม่แพ้กัน
“ที่นายต้องการฉันก็ทำให้ได้” มันไม่ใช่การพลั้งปากหรืออะไรแต่คนตัวสูงกลับส่ายหน้า “แต่มันไม่พอ แค่ปากมันไม่พอหรอกจ๋าย”
พูดจบไทเกอร์ก็หันหลังให้เดินไปนั่งกระแทกลงบนโซฟาตัวใหญ่ วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย
“เบื่อกันแล้วเหรอ”
“ไม่ได้เบื่อ”
“ถ้าไม่เบื่อก็ไม่เห็นต้องทำแบบนั้นกับใคร” ทั้งที่ปากเพิ่งพูดคำว่าเข้าใจออกไป แต่สุดท้ายก็วกกลับมาเปิดประเด็นนี้อีกครั้ง
“เธอไม่เข้าใจ”
มองในตาคู่นั้นพักใหญ่ จิตใจของฉันมันกระวนกระวายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเลย ทำไมถึงรู้สึกหวงไทเกอร์มากเกินไปแบบนี้ก็ไม่รู้ จู่ ๆ ก็เกิดความกลัวขึ้นมา
“งี่เง่าใช่ไหม ฉันกลัว กลัวว่านายจะให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่า กลัวนายไปถูกใจคนอื่นมากกว่า”
“ไม่ต้องคิดแบบนั้น”
“จ๋ายอยากมีไทเกอร์อยู่ในชีวิตแบบนี้ไปเรื่อย ๆ อยากให้เราเป็นแบบนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยน”
“ไม่ได้จะทิ้งไปไหน คิดอะไรของเธอ ทำไมเมาแล้วงอแงขนาดนี้วะจ๋าย”
“…” ฉันมองดูคนที่ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า เหมือนเหนื่อยหน่ายจนไม่อยากจะคุยกันต่อ ที่ผ่านมาเราไม่เคยคุยกันในทำนองนี้เลยสักครั้ง มันก็เลยน่าอึดอัดไปหมดทุกอย่าง
“รู้ไหมว่าไอ้ที่เรียกร้องมามันหมายความว่าเธอชอบฉันมากเลยนะ”
“แค่ชอบที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ แบบที่เคยทำกันแต่ไม่ได้ชอบนายนะ” รีบปฏิเสธไม่อยากให้เข้าใจผิดคิดไปแบบนั้น คนที่ฟังคำตอบพยักหน้าช้า ๆ “อ่า”
ฉันเม้มปากแน่นชั่งใจอยู่ครู่ใหญ่ค่อยจะถามกลับ พร้อมมองสายตาคมตรงหน้า “แล้ว…นายชอบฉันเหรอ”
“ก็… ไม่”
“อื้อ เบื่อแล้วใช่ไหม”
“ก็ตอบไปแล้วว่าไม่ได้เบื่อ ไม่มีวันเบื่อ ฉันจะอยู่กับเธอไปจนแก่เลยโอเคไหม”
“กำลังประชดอยู่ใช่ไหม”
ฉันเบ้ปากจู่ ๆ ก็น้ำตาคลอ เป็นอะไรก็ไม่รู้ แค่รู้สึกว่าอีกคนแค่ตอบส่ง ๆ ไทเกอร์ไม่เคยเป็นแบบนี้
มองหน้าเพื่อนสนิทครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจเดินมาหย่อนก้นนั่งบนตักแกร่ง แล้วโน้มหน้าลงมาซบบนอก
“จ๋าย ถ้าเมาแล้วอย่าทำแบบนี้ถ้าหมดความอดทนขึ้นมาจะเป็นยังไง” ถึงแม้จะบ่นแต่ก็ไม่ยอมผลักออกแถมยังยกมือขึ้นมาโอบไว้
“ไม่ต้องทนแล้ว”
“อย่าพูดเล่นแบบนี้จ๋าย”
“จ๋ายไปอ่านมาเรื่องความสัมพันธ์แบบ FWB ไทเกอร์เคยได้ยินไหม”
พูดออกไปแล้วสิ่งที่คิดมาพักใหญ่ และก็เป็นฉันที่กำลังฉุดให้ความสัมพันธ์ของเรามันถลำลึกลงไปอีกขั้น
“หืม?”
“มันคล้าย ๆ ที่เราเป็นอยู่ตอนนี้เลยนะ”
“ยังไง” ไม่รู้จักจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้กันแน่
“ลองดูไหม… อย่าไปทำกับใครเลยนะสิ่งที่ไทเกอร์ต้องการจ๋ายก็ให้ได้”
“พูดอะไรออกมา นี่เธอเมามากขนาดนั้นเลยเหรอจ๋าย” มือหนาดันตัวฉันออกจากอกแล้วพิจารณามองหน้าอยู่นาน “ไม่ จ๋ายไม่เมาที่พูดไปมีสติครบ”
“คิดดีหรือยัง?”
“อื้อ คิดมาสักพักแล้ว”
“…”
“นายบอกเองไม่ใช่หรือไงว่าระหว่างเรามันล้ำเส้นกันมาตั้งนานแล้ว… ทำไมต้องคิดเยอะมันก็แค่เรื่องสนุกที่เราสองคนชอบไม่ใช่เหรอไทเกอร์”
“อืมแค่เรื่องสนุก ฉันไม่ติดอะไร แต่มั่นใจแค่ไหนว่าอยากให้เป็นแบบนั้น” ไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดต่อ ฉันรีบแทรกขึ้นมาทันควัน “จ๋ายไม่ติดอะไรถ้าเป็นไทเกอร์”
“เพราะอะไรขอเหตุผล?”
“ไม่รู้ แค่ไม่อยากให้ไปทำกับใคร กลัวถูกทิ้ง กลัวทุกอย่างเลย”
“จะทิ้งได้ยังไงเราเป็นเพื่อนกันนะจ๋าย”
“แล้วถ้านายมีแฟนล่ะ จะทิ้งฉันไหม ต้องคอยดูแลเอาใจใส่แฟนหรือเปล่า เราก็ต้องห่างกันอยู่ดี ไม่เอาไม่ชอบแบบนั้น” ยอมรับว่าคำพูดของยี่หวามันทำให้ฉันคิดเริ่มสนใจความสัมพันธ์ที่ว่า
“…”
“ทำไมตอบไม่ได้ล่ะ”
“แล้วจะอยู่ในสถานะเพื่อนแบบ FWB ไปถึงเมื่อไร?”
“จนกว่าจะมีใครคนใดคนหนึ่งเอ่ยปากขอจบความสัมพันธ์”
“สำหรับเธอแค่เรื่องสนุกที่อยากจะทำกับฉันไปตลอดถูกไหม?”
“อื้อ แค่เราสองคนในความสัมพันธ์นี้ก็พอ”
“ไม่คิดว่าจะได้ยินเธอขออะไรแบบนี้ เหลือเชื่อจริง ๆ”
“นายไม่สนใจอย่างนั้นเหรอ”
มันน่าอายนะหากเอ่ยออกไปแล้วอีกฝ่ายไม่คิดเหมือนกัน แล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“ชะ... ช่วยลืม ๆ มันไป…” เรียวนิ้วแตะลงมาบนริมฝีปากทำให้ไม่สามารถพูดต่อ ฉันมองไทเกอร์อย่างไม่เข้าใจ “จะเริ่มเมื่อไรดี”
“หื้อ?”
“คิดอะไรอยู่ว่าฉันจะปฏิเสธ ทั้งที่อยากเอาเธอฉิบหายขนาดนี้”
“…”
ไทเกอร์เอานิ้วมาเกี่ยวม้วนเส้นผมของฉันพร้อมจ้องลึกเข้ามาในตา “มันต้องเริ่มจากเซ็กส์หรือเปล่า แล้วเราจะเริ่มเมื่อไรดี”
“สัญญานะว่าเราก็ยังเป็นแค่เพื่อนกันมันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนเหมือนอย่างที่ผ่านมา”
“ถ้ามันจะเปลี่ยนคงเปลี่ยนตั้งแต่เธอใช้ปากช่วยฉันแล้วจ๋าย”
“สัญญามาก่อน”
เรียวนิ้วที่ม้วนเล่นเส้นผมเปลี่ยนมาเกลี่ยพวงแก้มของฉันเบา ๆ สายตาคมพิจารณาใบหน้าอยู่พักหนึ่งก่อนจะตอบคำถามที่รอฟัง “ทำให้ได้อยู่แล้ว”
“เริ่มตอนนี้เลยไหม อยากทำหรือเปล่า”
“หืม?”
“จ๋ายหมายถึงเซ็กส์”
“คนสวย”
“อย่าปากหวานกับเพื่อนแบบนี้”
“จำเอาไว้นะจ๋าย… เวลาอยู่บนเตียงเธอเป็นเมียไม่ใช่เพื่อน”
- ผู้เขียน
