“ว่าไงบ้างลูคัส ฝั่งนั้นตอบกลับมาบ้างไหม”
มิลินถามสามีด้วยความร้อนใจเพราะนี้หลายเดือนแล้วที่ติดต่อลูกสาวคนเล็กไม่ได้เลย จนเธอใจหายข้าวก็กินไม่ได้นอนก็นอนไม่หลับเอาแต่เป็นห่วงลูกสาว
“ไม่ต้องห่วงผมจะไปเจรจากับมันเอง”
“แล้วที่ฟาริสบอกว่าลูกเราท้องมันจริงไหม” มิลินถามทั้งน้ำตาและดูรูปถ่ายที่ลูกสาวเธอโดนจับมัดล่ามด้วยโซ่สภาพที่ดูอิดโรย
“ถึงลูกเราจะท้องกับมันจริงผมก็ไม่รังเกียจ เราจะดูแลลูกและหลานของเราเอง”
“ค่ะ ฉันไม่หวังอะไรหรอกนะลูคัส หวังแค่ให้ลูกเรากลับมาอย่างปลอดภัยก็พอแล้ว”
“อืมนอนพักซะเถอะนะ ผมจะไปรับลูกกลับมาเอง”
“ค่ะ ฉันจะรอฟังข่าวดี”
ลูคัสยิ้มให้กับภรรยาอย่างอ่อนโยนแต่ภายในกลับรู้สึกเจ็บ เขานึกถึงช่วงวัยหนุ่มที่เคยทำร้ายภรรยาคนนี้ที่เธอกำลังหลับตานอนโดยที่น้ำตายังไหลอยู่
เขาเคยทำชั่ว ๆ กับเธอมาเยอะโดยกักขังหน่วงเหนี่ยวทำร้ายเธอสารพัดเท่าที่คนเห็นแก่ตัวคนหนึ่งจะทำได้ ตอนนี้ผลก
