ไม่รู้ว่านานเท่าไรที่มิลานอนลืมตาอยู่บนเตียงด้วยสภาพเปลือยกาย เธอไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรทั้งสิ้น และไม่รู้ด้วยว่าหมดสติไปนานแค่ไหนแล้ว แต่พอลืมตาขึ้นมาอีกทีร่างกายทุกส่วนเจ็บระบมและตรงส่วนกลางกายของเธอก็เหนียวเหนอะหนะเต็มไปด้วยน้ำรักของผู้ชายใจร้ายคนนั้น
เธอล่ะอยากรู้นักว่าหัวใจของเขานั้นทำด้วยอะไรคนเป็นลมหมดสติด้วยความตกใจ แต่เขายังไม่หยุดที่จะคิดตักตวงความสุขบนร่างกายของเธอ ไหนจะความทรงจำเลวร้ายนั้นอีก
เธอมองมืออันสั่นเทาของตัวเองที่ตอนนี้มันยังคงไม่หยุดสั่น เหมือนกับน้ำตาที่มันยังคงไหลออกมาอาบสองข้างแก้ม
เธอยังจำดวงตาคู่นั้นได้ที่จ้องมองมาทางเธอ มันเป็นดวงตาที่เธอนั้นก็คงไม่มีวันลืมเลือน และจดจำไปตลอดชีวิตว่าผู้ชายคนนั้นตายด้วยน้ำมือของเธอเอง
“ตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำสิ” เสียงเล็กแหลมเสียดแทงแก้วหูทำให้มิลาเหลือบมองดูว่าใครกันช่างไม่มีมารยาทเข้าห้องคนอื่นแต่ไม่คิดที่จะเคาะประตูสักนิด
“เธ
