พรึ่บ!
“ว้าย! โทมัส ทำไมแกทำนิสัยต่ำช้าแบบนี้ ฉันสอนให้แกมีนิสัยเลว ๆ แบบนี้เหรอ”
ซูซานร้องออกมาด้วยความโกรธเคือง เพราะทันทีที่โทมัสเข้าบ้านมาก็ตรงมาที่เธอและกระชากเธอจนล้มลงไปกับพื้น
“หึ มันเบี้ยวตั้งแต่คุณส่งให้ผมไปตายกับการฝึกของพ่อเลี้ยงแล้ว” โทมัสแสยะยิ้มเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ยากลำบากในชีวิตที่ได้รับการฝึกมาอย่างหฤโหดเมื่อสมัยเด็ก ๆ
“แกมาทำแบบนี้กับฉันต้องการอะไรกันแน่”
“คุณเอายาอะไรให้เมียผมกิน”
“ทำไมมันกับเด็กในท้องตายแล้วเหรอ”
“ชั่วซะจริง” โทมัสด่าออกมาเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ได้สะทกสะท้านเลยแถมยังยิ้มเย็นและหัวเราะมาให้ตนอีก
“ถ้าไม่ชั่วฉันจะมายืนอยู่จุดสูงสุดแบบนี้เหรอ”
“เคนได้เวลาแกแค้นของมึงแล้ว”
“ไอ้ลูกหมาแกจะทำอะไร ถ้าไม่มีฉันคนนี้แกก็คงมาไม่ถึงขนาดนี้หรอก”
“เชิญนายเข้าไปหาพ่อเลี้ยงเถอะครับทางนี้ผมจัดการเอง”
เคนบอกเสียงราบเรียบและหันมาคนที่ทำให้ตนเจ็บช้ำใจมาเป็นเวลานาน
