“วันนี้เราออกไปข้างนอกกันไหม”
หลายวันแล้วที่มาเฟียหนุ่มเห็นหญิงสาวเงียบขังตัวเองอยู่ในห้อง และไม่ยอมพูดคุยอะไรกับใคร เขาชวนคุยแต่เธอก็นิ่งทำตัวเย็นชาจนเขารู้สึกเป็นห่วง
“ไม่ขังฉันเอาไว้แล้วเหรอ” แค่ได้ฟังน้ำเสียงที่ห่างเหินใจของเขาก็เจ็บปวดร้าวรานแต่จะโทษใครได้ถ้าไม่ใช่เพราะตนเอง
“พี่ขอโทษนะคนดี เราออกไปข้างนอกกันเถอะ เจ้าตัวเล็กเองก็คงอยากไปเหมือนกัน ใช่ไหมลูกพ่อ”
โทมัสนั่งคุกเข่าและเอาหูกระซิบเมื่อตัวเองถามคำถามออกไปแม้จะรู้ว่าไม่มีคำตอบ แต่เขาต้องตกใจเมื่อท้องหญิงสาวนูนขึ้นเป็นรูปกำปั้นเล็ก ๆ ให้เห็น
“อ๊ะ!...” มิลาเองก็สะดุ้งเพราะรู้สึกจุกขึ้นมาดูท่าจะแรงดีไม่เบาขนาดยังไม่ได้ออกมานะ
“ดูสิที่รักลูกตอบรับพี่ด้วยล่ะ”
“ใครเป็นที่รักของคุณกัน”
โทมัสยิ้มกว้างเมื่อในที่สุดก็ได้ยินเสียงจากปากหญิงสาวเป็นครั้งแรกที่ตลอดหลายวันมานี้เธอไม่ยอมพูดอะไรกับใครเลย
“ให้เรียกว่าเมียจ๋าแทนไหมล่ะคนด
