2 ปีต่อมา
มือน้อยกอบกุมมือของคนเป็นแม่ที่ทั้งคู่พากันมาห้างเพราะลูกสาวบ่นว่าอยากกินไอศกรีมเธอจึงสัญญาเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
ถึงแม้ไรรีย์จะอายุได้แค่สองขวบแต่เธอค่อนข้างฉลาดกว่าเด็กวัยเท่ากัน เธอไม่ร้องไห้โวยวายเลยสักครั้ง
“คุณตาไม่มา”
“ใช่ค่ะคุณตาไม่ว่างมาด้วยจ้ะ” เธอเข้าใจที่ลูกถามส่วนมากเธอจะพูดสั้น ๆ แต่เธอรู้ว่าลูกสาวต้องการจะสื่ออะไร
“คุณยาย” เสียงใสหันมาถามอีกครั้งและฉีกยิ้มกว้าง
“วันนี้มีแค่เราสองคนจ๊ะ ปล่อยให้คุณยายหนีเที่ยวกับคุณตาบ้างเถอะ”
“หนีเที่ยว ๆ”
“คิก คิก” สองคนหัวเราะและพากันเดินเข้าร้านไอศกรีม
เมื่อเข้ามานั่งในร้านเธอก็สั่งไอศกรีมรสโปรดให้กับลูกสาวตัวน้อยและนั่งมองเธอกินอย่างมีความสุข
หัวคิ้วสวยชนเข้าหากันเมื่อโทรศัพท์ขึ้นแจ้งเตือนบัญชีเงินเข้ามาเจ็ดหลัก ไม่ต้องสืบว่าใครโอนเข้ามาถึงแม้จะปิดบังตัวตนก็ตามแต่เธอก็รู้อยู่ในใจลึก ๆ ว่าเป็นเขาคนนั้น เขาคนนั้นที่เธอคิด
