17
รุ่งเช้า
"อื้อออ"ฉันบิดขี้เกียจ เมื่อรู้สึกตัวอย่างเช่นทุกวัน แต่วันนี้รู้สึกหนักๆหัวเหมือนวันนั้นที่ทะเลเลย แต่ปวดหนักมากอีกเท่าเลยก็ว่าได้
"ฉันเป็นอะไรเนี่ย"ฉันใช้กำปั้นทุบหัวที่ปวดตุบๆ ก่อนจะลุกขึ้นตวัดขาลงจากเตียง
"โอ้ยยย"ฉันร้องเมื่อเท้าแตะถึงพื้น รู้สึกเจ็บระบมมาก พอก้มลงมองเท้าตัวเอง ต้องผงะลืมตาตื่นเต็มตา
"เลือด! เลือดมาจากไหน"ฉันยกเท้าตัวเองขึ้นมาดูใกล้ๆ แล้วอยากร้องไห้ เล็บฉันฉีกแถมช้ำอีกด้วย เลือดแห้งติดเต็มเลย เจ็บมากๆ
ฉันนั่งกุมขมับนึก ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่ด้วยความที่ปวดหัวมากทำให้ฉันนึกอะไรไม่ออก ฉันเลยลุกเดินขากะเผลกไปหายามาทำแผล แต่ก็ทำให้งงอีกว่า ฉันมานอนห้องนอนเล็กได้ไง แต่ช่างเถอะตอนนี้ทำแผลก่อน
ฉันเดินไปเอากล่องปฐมพยาบาลออกมาทำแผลตัวเอง ทั้งทำทั้งอยากร้องไห้ เจ็บปวดแสนสาหัสมาก เล็บมันฉีกไม่รู้ต้องตัดออกมั้ย แต่ฉันทำใจแตะมันไม่ได้เลย เลยเอาผ้าก๊อซพัน
