41
หลังจากที่ทุกคนกลับไปผมก็บอกยัยหมูของผมว่าต้องไปดูงานต่างประเทศสองอาทิตย์ แล้วก็เป็นอย่างที่เห็น
"ไม่เอา ไม่ให้ไป!!"
"หมูหวานไม่อยากให้พี่ติณไป ฮือออ"เธอปิดปากร้องไห้ ร้องแบบจริงจังมาก
"มานี่มา"ผมยื่นมือไปหวังดึงเข้ามากอดปลอบ แต่เธอก็ถอยหลังหนีไม่ยอมให้จับ
"ไม่ไปไม่ได้หรอ พี่ติณห์ไปหมูหวานจะอยู่กับใคร ฮือออ"
"ไปแค่สองอาทิตย์เอง ไม่ได้ไปเป็นปีซะหน่อย"ผมเดินตามไปจับร่างบางกลับมานั่งกอดที่โซฟา คงต้องง้อยาวแน่งานนี้
ใช่ว่าผมอยากจะไป ผมก็ไม่อยากไปเหมือนกันนั่นแหละ
"เองหรอ? เพราะพี่ติณห์ไม่รักหมูหวานนะสิ ถ้าคนรักกันแค่นาทีเดียวก็เหมือนทั้งวันแล้ว!"เธอบอกทั้งน้ำตา ปากเบะ ตาแดง จมูกแดง ซ่อนมือไว้ด้านหลังไม่แตะผม
"พูดแบบนี้รักฉันหรอ?"ผมเลิกคิ้วมอง ก็ตั้งแต่คบกันมาเธอยังไม่เคยบอกรักผมสักครั้งเลยนะสิ จำได้หรอก
"...."เงียบไม่ตอบ แถมทำหน้าเมินใส่อีก นี่งอนอยู่ หรือไม่รักผมกันแน่เนี่ย
