สายลมโชยพัดโบกกระทบใบหน้าสวยและผมยาวสลวยไปตามแรงลม ชวนให้รู้สึกผ่อนคลายและสดชื่นไปในตัว
เกวลินที่กำลังยืนมองหาดทรายสีขาว คลื่นน้ำทะเลที่กำลังม้วนกระทบฝั่ง ไปพร้อมกับแสงอาทิตย์ยามเย็นที่ใกล้จะลับขอบฟ้า
“สวยไหมครับ” จิรายุเดินเข้าไปสวมกอดร่างบางจากด้านหลัง เอ่ยถามเกวลินด้วยน้ำเสียงอบอุ่นซาบซ่านหัวใจ
“สวยมากค่ะ ขอบคุณที่พามานะคะ” เกวลินเอ่ยขอบคุณสามีเสียงหวาน อันที่จริงเธอคิดจะไปฮันนีมูนที่ต่างประเทศ แต่! ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้เธอเปลี่ยนแผนกะทันหัน
“ตั้งแต่แต่งงาน เรายังไม่ได้มาฮันนีมูนกันเลย”
“จริงสิ! งานยุ่งจนไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้เลย”
“พี่น้อยใจได้ไหม” ใบหน้าหล่อเหลาคลอเคลียที่ซอกคอระหง สูดดมกลิ่นกายหอมรัญจวนจนรู้สึกสดชื่น
“ไม่น้อยใจนะคะ แค่ช่วงนี้เฉย ๆ ต่อจากนี้ เกวจะมีเวลาให้พี่มากขึ้น” มือเล็กลูบแขนแกร่งเป็นเชิงปลอบประโลมใจ
“จะมีเวลาว่าง แล้วใช่ไหม” จิรายุเอ่ยถามภรรยาสาวด้วยน
