จิรายุเดินออกจากลิฟต์ด้วยท่าทางเร่งรีบ ชุดสูทที่ไร้เนกไท ผมดำสนิทไร้การเซตดั่งเช่นเคย บ่งบอกความรีบได้เป็นอย่างดี มาหยุดยังโต๊ะเลขาหนุ่มที่นั่งทำงานไร้เงาผู้ช่วยเลขาสาว
“เกวลิน มาทำงานรึเปล่า?” จิรายุเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย นัยน์ตาเพ่งไปยังเก้าอี้ว่างเปล่า
“มาครับ ตอนนี้เธอไปแผนกบัญชีครับ” ขันติตอบกลับด้วยใบหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม และก็แอบสงสัยไม่น้อยเมื่อประธานหนุ่มเอ่ยถามหาผู้ช่วยสาวเป็นอันดับแรก
“เธอมาทำงาน?” จิรายุเลิกหางคิ้วเอ่ยถามขันติด้วยความสงสัย เพราะเขาไม่ได้หวังได้รับคำตอบว่าหญิงสาวมาทำงาน เนื่องจากเมื่อคืนตนเองทำรุนแรงกับเธอลงไปไม่น้อย
“เธอไม่ได้ป่วยหนิครับ มาทำงานปกติครับ เจ้านายถามถึงเธอจะให้ผมเรียกมาพบไหมครับ”
“ด่วน” จิรายุกระแทกเสียงตอบกลับขันติ ก่อนที่เขาจะก้าวขาเดินเข้าไปในห้องทำงานทันที
เกวลินหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องประธานบริษัท สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ข่มอาการปร
