“อย่างนั้นเหรอคะ”
ญารินดาพยักหน้าหงึกหงักแต่ไม่ได้พูดอะไรมาก นั่งคุยกันอีกพักใหญ่กันตาก็ขอตัวออกไปข้างนอก หลังจากที่คล้อยหลังน้องสามีไปแล้ว เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์โทรหาพนา ถ้าให้พนาตามไปด้วยเธออาจจะวางใจได้ เพราะลองให้คนไปสืบดู นายเตชินท์หรือตี๋แฟนของกันตาก็เจ้าชู้ใช่ย่อย เธอกลัวน้องสามีจะโดนหลอกเอาได้
“เป็นอะไรวะ หน้าเครียดจริงเชียว”
เพื่อนๆ ของพนาเอ่ยถามขณะเก็บเครื่องไม้เครื่องมือลงลัง หลังจากซ่อมรถของลูกค้าเสร็จ
“พี่หญ้าหวานโทรมาบอกว่ากันตาไปกับหมอนั่นอีกแล้ว” พนากระแทกกำปั้นไปกับผนังใบหน้าเครียดจัด
“ชอบเขาก็บอกเขาไปสิ บอกว่าชอบมาตั้งนานแล้ว ชอบมาตั้งแต่เด็ก” ณัฐตบบ่าเพื่อน
“ข้าจนจะตาย ไม่มีอะไรสักอย่าง ไปบอกชอบเค้าได้ไง เค้าจะได้รังเกียจเอาสิ”
“ก็บอกไปก่อน แล้วค่อยว่ากัน คนเราสร้างเนื้อสร้างตัวกันได้ แกมัวแต่คิดแบบนี้ เดี๋ยวหมาก็คาบไปแดกหรอก” เดชส่ายหน้าไปมาหันไปสบตากับเพื่อน
