คู่นอน...2 NC+++
451 คำ
และด้วยความคับแน่นของหญิงสาวที่ชายหนุ่มนั้นหลงติดกับดักนี้มาเนิ่นนาน มันทำให้เขาพลาดอีกครั้ง เพราะเขาเผลอปล่อยลาวารักสีขาวขุ่นเข้าไปยังช่องทางรักสีสดเกือบหมดทุกหยาดหยด กว่าที่เขาจะรู้ตัวและถอดถอนความใหญ่โตออกมา มันก็สายเกินไปเสียแล้ว เพราะสิ่งที่อยู่ในช่องทางรักสีสดของหญิงสาว มันก็คือเกือบทั้งหมดของสายธารรักสีขาวขุ่นของเขา
“ฉันพลาดอีกแล้ว ยังไงเธอก็อย่าลืมไปซื้อยากินล่ะ เพราะว่าฉันจะไม่มีวันรับผิดชอบเด็กที่เกิดมาจากความผิดพลาดนี้” สิ่งที่ธามเอ่ยมันทำให้หญิงสาวเจ็บปวดไปทั้งใจ ตั้งแต่วันแรกที่เธอยอมมีความสัมพันธ์ทางกายกับเขา เขาก็พูดเช่นนี้มาตลอด ซึ่งคำพูดของเขามันทำให้เธอเจ็บได้ทุกครั้งที่เขาเอ่ยมันออกมา
“ไม่ลืมหรอกค่ะ เพราะพุดรู้ดีว่าถ้าพุดพลาดมันจะเกิดอะไรขึ้น” พุดพิชญาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ แต่เขาเลือกที่จะไม่สนใจในความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ เขามองข้ามความสัมพันธ์ที่มีมาเนิ่นนานกับเธอ เขาคิดว่าเมื่อเขาแต่งงานเขาจะหยุดมันได้ เขาไม่สนใจความรัก เพราะเป้าหมายของเขามีเพียงความก้าวหน้าของธุรกิจเท่านั้น ใครให้ผลประโยชน์กับเขาได้ เขาก็ย่อมสนใจคนนั้น ส่วนหญิงสาวที่มอบให้เขาได้เพียงความสุขทางกาย สักวันหนึ่งเขาก็ต้องปล่อยเธอไปอยู่ดี
“ก็ดีแล้วที่รู้ตัว อ้อ..ฉันโอนเงินให้เธอห้าแสนนะ อยากได้อะไรก็ชื้อเอาแล้วกัน” ร่างสูงที่เวลาเป็นเงินเป็นทองกล่าวราวกับคนที่ไร้หัวใจ ขณะที่มือหนาก็จัดการกับเครื่องแต่งกายของตนเอง เวลาของเขามีค่า เมื่อได้ปลดปล่อยแล้วเขาก็ต้องรีบไปทำงาน แม้ว่าอีกใจก็อยากต่ออีกหลายรอบ แต่ด้วยธุรกิจที่รัดตัวของชายหนุ่ม ทำให้เขาไม่อาจทำตามใจตนเองได้
“ไม่ต้องให้พุดเยอะขนาดนั้นหรอกค่ะ พุดเกรงใจ” หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ไม่เป็นไรหรอกเพราะมันเป็นสิ่งที่เธอควรจะได้ ฉันไปล่ะ” ว่าแล้วร่างสูงที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็ก้าวออกไปจากห้อง
ทันทีที่เสียงประตูปิดลง น้ำตาแห่งความน้อยใจที่เขาทำราวกับว่าเธอเป็นผู้หญิงขายตัวก็หลั่งไหลออกมา ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้จริงๆ เพราะเธอเป็นเลือกมันเอง
- ผู้เขียน
