“หนูพุดนี่ดีจริงๆ ดีกว่าที่หลานชายฉันควรจะได้เป็นภรรยาจริงๆ คนนิสัยไม่ดีแบบนี้ มันไม่น่าจะได้ภรรยาดีๆ แบบหนูพุดหรอกนะ” คุณธัชเอ่ยกับหลานชายด้วยท่าทางหมั่นไส้ คนแบบเจ้าธามเนี่ยช่างโชคดีจริงๆ ที่ได้ภรรยาทัศนคติดีแบบหนูพุดพิชญาคนนี้
“อ้าว ทำไมปู่ว่าอย่างนั้นล่ะครับ ผมมันแย่ขนาดนั้นเหรอ” หลานชายเอ่ยถามผู้เป็นตาขึ้นมาด้วยท่าทางน่าสงสาร ส่วนผู้เป็นตานั้นได้แต่มองหน้าหลานชายและก็หัวเราะเบาๆ
“ก็น่าจะขนาดนั้นนั่นแหล่ะ หนูพุดอดทนกับหลานชายคนนี้ของฉันหน่อยนะ เพราะมันไม่ค่อยจะได้เรื่องได้ราวเท่าไหร่” คุณธัชเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ส่วนหลานชายของท่านงานนี้บอกเลยว่าเละเทะ แผลเหวอะหวะขึ้นมาทันทีเลยล่ะ
“ค่ะพุดจะพยายามอดทนนะคะ” พุดพิชญากับผู้สูงวัยด้วยท่าทางอ่อนน้อม คุณธัชได้แต่มองหน้าหลานสะใภ้ด้วยความชอบใจ ส่วนนางปราณีนั้นก็มองนายหญิงคนใหม่ด้วยความชื่นชม ช่างเป็นผู้หญิงที่สวยเหลือเกิน แถมมีความอ่อนน้อมถ่อม
