"คุณ...คุณครูคนสวย..."
เสียงเรียกแรกยังไม่อาจตรึงเท้าของหญิงสาวไว้ได้ เธอมาล่าช้ากว่าคนอื่น เพราะขับรถเร็วกับใครไม่ค่อยเป็น ถึงเวลานี้ จึงแทบจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งทีเดียว หากเสียงที่ดังจากข้างหลังจะไม่ดังขึ้นก่อนให้เธอรีบหมุนตัวกลับมา เลิกคิ้วสูงด้วยความประหลาดใจ
"คุณพ่อภูฉายนั่นเอง"
"จุ๊ ๆ อย่าเอ็ดไปครับ อย่ามาเรียกคุณพ่ออะไรที่ไหนแถวนี้"
"อ้อ...กลัวพนักงานสาว ๆ สวย ๆ จะได้ยินแล้วคุณจะไม่ได้แต้มละสินะ"
ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบา ๆ ถูกใจในคำพูดประโยคนั้นของหญิงสาว ทั้งที่ทั้งหัวเราะและยิ้มเขินออกมากลบเกลื่อนความจริงในใจคาสโนวาหนุ่มแบบเนียนๆ
"แต้มอะไรที่ไหนล่ะคุณ เห็นผมเป็นเสือผู้หญิงไปได้นะครับ ว่าแต่ คุณพักห้องไหน ชั้นไหนครับ"
"เดี๋ยวนะคะ คุณเพิ่งพูดเองว่าฉันเห็นคุณเป็นเสือผู้หญิง พยายามไม่ให้ฉันมองคุณแบบนั้น แต่ไอ้ที่คุณถามมานั่น ฉันว่ามันไม่ใช่ละ และฉันคงไม่จำเป็นต้องรายงานคุณด้วย
