รุ่งอรุณยามเช้ายังคงหมอกบางตาแลเห็นเมื่อแสงอรุณสาดส่อง คริสโตเฟอร์ถือแก้วกาแฟใบสวยพลางมองมันสลับไปมากับเรือนร่างเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มหนาด้วยแววตารักใคร่ หัวใจที่แข็งแรงของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเสียทุกทีที่ได้จ้องมองเธอ ราวกับว่าเธอร่ายมนต์เสน่หานี้ใส่เขาเสียจนเขาไม่อาจถอนตัวออกจากเธอได้ตั้งแต่เมื่อคืน
เสียงแตรรถของผู้มาเยือนทำให้คริสโตเฟอร์หลุดจากความฟุ้งซ่าน เขาเหลือบมองลงไปจากระเบียงห้องชั้นสองทำให้เห็นผู้มาเยือนอย่างชัดเจน ชายหนุ่มจำเป็นต้องหาวิธีรับมือกับแอนนาให้อยู่ เพราะเขาไม่อยากให้มิราต้องโกรธเขาอีก เรือนร่างสูงกำยำตัดสินใจเดินออกจากห้องนอนไปเพื่อเจรจากับคู่หมั้นของตน
"ไงคะคริส ตกลงว่าคุณคิดจะเล่นกับความรู้สึกของแอนนาแบบนี้จริงๆหรือคะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร คุณรู้จักเธอดีแค่ไหนกันคะ อะไรที่ทำให้คุณหลงเธอได้ขนาดนี้ถึงขั้นทิ้งแอนนาไว้ที่โรงแรมคนเดียว คุณลืมความสุขที่เราเคยมีด้วยกันหม
