รักที่จบไม่สวย
1109 คำ
@ 1 สัปดาห์ต่อมา....ผับหรูใจกลางเมือง
บรรยากาศยามค่ำคืนที่มากล้นไปด้วยเหล่านักเที่ยวกำลังโยกย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะเสียงเพลง...รามสูร นักรบ และไรอัล สามหนุ่มสุดฮอตนั่งดื่มด่ำบรรยากาศพร้อมกับคลอเคลียอยู่กับสาวสวยนมโต...หญิงบริการคอยเอาอกเอาใจเติมเหล้าให้เขาไม่หยุด...เป็นโชคดีของพวกเธอที่ได้เข้ามาบริการสามหนุ่มหล่อแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ น้อยคนนักที่จะถูกเลือกเข้ามาบริการในห้องวีไอพีนี้....
"มึงเรียกเด็กมาแบบนี้...ถ้าน้องคนนั้นมาจะไม่เป็นปัญหาเหรอวะ : นักรบ
"มึงหมายถึงน้องนาง ?
"ก็เออดิ หรือนอกจากเธอแล้วมึงเลี้ยงใครไว้อีก.. : นักรบ
"หึ...ยัยนั่นจะมีปัญหาอะไร...เป็นแค่เด็กในสังกัดที่กูรับเลี้ยงเอาไว้..มีสิทธิ์ออกเสียงซะที่ไหน
"มึงคิดดีแล้วเหรอไอ้ราม : ไรอัลเพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มเอ่ยถามเพื่อนรักออกไปหวังให้เขาทบทวนกับสิ่งที่กำลังตัดสินใจ
"เรื่อง ??????
"ก็เรื่องของเด็กคนนั้น...ความผิดของพี่แต่มึงเสือกลากน้องเข้ามาเกี่ยว....กูว่าแบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับเด็กคนนั้น.. : ไรอัล
"หึ....เรื่องของไอ้นะนายด์ก็ส่วนหนึ่ง แต่ที่กูดึงน้องนางเข้ามาเกี่ยว...เป็นเรื่องระหว่างกูกับยัยนั่น
"ทำไม..?...มึงกับเด็กนั่นมีปมความหลังด้วยกันงั้นเหรอ..... : นักรบ
"ก็แค่ความหลังที่มันไม่มีอะไรให้น่าจดจำ....
"ไม่น่าจดจำ...แล้วมึงจะกลับมาพัวพันกับเธออีกทำไม...มึงยอมเสียเงิน 50 ล้านทั้งที่รู้ว่าไอ้นะนายด์มันไม่มีปัญญาจ่ายหนี้...ที่มึงให้มันยืมเงินง่ายๆ ไม่ใช่เพราะต้องการหลอกใช้มันล่อน้องสาวให้มาติดกับหรอกเหรอ
ไรอัลที่ดูเหมือนจะอ่านเกมส์ขาดตั้งแต่ต้นเอ่ยสิ่งที่ตนคิดออกมา เมื่อมองดูสายตาที่นิ่งเรียบบวกกับคำตอบที่ไม่ได้รับ เพียงเท่านี้ก็รู้แล้วว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นแผนการที่รามสูรวางเกมส์เอาไว้..
"เงินแค่ 50 ล้าน ถ้าแลกกับความเจ็บปวด ทรมานที่ผู้หญิงคนนั้นจะได้รับ กูถือว่าคุ้ม
"นี่มึงโกรธแค้นอะไรน้องเขานักหนา...จบกันไม่สวยก็แค่ต่างคนต่างไป เหมือนกับคนอื่นๆที่มึงเคยผ่านมา
นักรบยังคงค้างคาใจกับการกระทำของเพื่อนรัก ที่ผ่านมาใช่ว่ารามสูรจะไม่เคยมีใคร มีผู้หญิงผ่านเข้ามาในชีวิตของเขานับไม่ถ้วน แต่ไม่เห็นคนเป็นเพื่อนจะให้ความสนใจมากเท่ากับเด็กปี 1 ที่ชื่อน้องนาง...
"มันไม่เหมือนกัน...ไม่เหมือนเลยสักนิด : เขาเอ่ยออกมาเพียงประโยคสั้นๆ ก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากด้วยท่าทีนิ่งขรึมตามเดิม...
"แล้วมันต่างกันยังไงวะ..ที่บอกว่าไม่เหมือน..เธอแตกต่างจากคนอื่นยังไง ดูท่าทีก็ไม่น่าจะมีพิษมีภัย ออกจะใสๆด้วยซ้ำ.. : นักรบพูดด้วยความรู้สึกส่วนตัวของตนเอง แม้จะเคยเจอน้องนางแค่ครั้งเดียว แต่เขาก็พอจะดูออก
"มันต่างตรงที่ว่า..เด็กนั่นเป็นรักแรกของมัน ส่วนคนอื่นไม่ใช่ : ไรอัลที่นั่งฟังอยู่นานเอ่ยออกมา โดยคนที่นั่งร่วมโต๊ะไม่ปฏิเสธสิ่งที่เขาพูดเลยสักคำ
"มึงเคยมีความรักด้วยเหรอวะ เสือผู้หญิงอย่างมึงเนี้ยนะ จะรักใครเป็น
นักรบถามอย่างกับไม่เชื่อในสิ่งที่ไรอัลกล่าว พวกเขาสามคนพึ่งจะมาสนิทสนมกันก็ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยฯ ปีหนึ่ง เป็นเรื่องปกติที่ไรอัลกับนักรบจะไม่เคยรับรู้เรื่องราวในอดีตของรามสูร
"มันก็แค่อดีต อดีตที่ปัจจุบันและอนาคตกูจะไม่มีวันกลับไปเป็นแบบเดิมอีก...ผู้หญิงคนนั้นทำกูไว้เจ็บแสบ เห็นหน้าตาใสซื่อ ไม่มีพิษมีภัย พวกมึงอย่าไปหลงกลยัยนั่นเด็ดขาด..เธอร้ายกว่าที่พวกมึงคิด
"จะตัดสินใคร กูต้องได้รู้จักเขาด้วยตัวเอง ไม่อยากฟังคำตัดสินจากคนอื่น... ที่พวกกูพูดก็แค่อยากให้มึงทบทวนดีๆ จะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลัง : นักรบ
"ขอบใจที่หวังดี..แต่พวกมึงไม่ต้องห่วง คนอย่างกูจะไม่มีวันกลับไปเป็นไอ้โง่ให้เธอหลอกปั่นหัวเล่นอีกแล้ว แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ
ประวัติศาสตร์จะไม่มีวันซ้ำรอย ในอนาคตหากจะมีใครคนใดคนหนึ่งที่ต้องเจ็บปวดหรือทรมาน คนคนนั้นต้องเป็นเธอ ไม่ใช่เขาอย่างแน่นอน เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงเรื่องราวในอดีต ไฟแค้นในใจของเขาก็เริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง ความเจ็บปวดที่เคยได้รับแน่นอนว่าเขาจะคืนกลับไปให้เธอเป็นร้อยเท่าพันเท่า
"นายครับ คุณน้องนางมาถึงแล้วครับ.. : เขตแดนลูกน้องคนสนิทกล่าวรายงานต่อผู้เป็นนาย...
"ให้เธอเข้ามา....
น้องนางเดินตามเขตแดนเข้ามาในห้องวีไอพีที่เต็มไปด้วยแสงสีเสียง บทเพลงยอดฮิตถูกเปิดให้ดังไปทั่วทั้งห้อง ทันทีที่มาถึงภาพที่เธอเห็นคือสามหนุ่มกำลังนั่งคลอดเคลียร์อยู่กับซอกคอของหญิงสาว..รวมถึงรามสูร..คนที่เรียกเธอมาในวันนี้ด้วย...
"พี่เขตแดนคะ ถ้าเจ้านายของพี่ผสมพันธุ์เสร็จแล้วค่อยเรียกนางเข้ามานะคะ..
น้องนางกำลังจะหันหลังเดินออกจากห้อง ไม่อยากเห็นภาพอนาจารแบบนี้...ที่เรียกเธอเข้ามาเพื่อให้เธอมาดูเขานัวเนียอยู่กับผู้หญิงอย่างนั้นเหรอ...
"น้องนาง !....หัดระวังคำพูดของเธอเอาไว้บ้าง...ปากดีปากเก่งแบบนี้ระวังตัวเธอเองจะลำบาก...
"......นางก็แค่พูดตามภาพที่เห็น...
"ทำไม......เห็นแค่นี้ทนดูไม่ได้ ?....
"พี่จะทำอะไรมันก็เรื่องของพี่...ไม่เกี่ยวกับนาง..แต่จะให้นางมาดูพี่เอากัน...ขอโทษเถอะค่ะ...นางไม่ได้เป็นคนวิดปะริดขนาดนั้น
"นี่เธอ..!!!
"หึ...ไม่น่าล่ะ : ไรอัลแสยะยิ้มออกมาเมื่อเห็นใบหน้าหวานของคนที่พวกเขากำลังพูดถึง ไม่แปลกใจเลยสักนิดว่าทำไมเพื่อนรักถึงได้คะยั้นคะยอจะเอาตัวเธอมาอยู่ด้วย..แถมยังให้ลูกน้อยคนสนิทประกบตัวเธอไม่ให้ห่าง...ไม่ใช่เพราะต้องการควบคุมเธอให้อยู่ในสายตา แต่เพราะกันพวกผู้ชายที่อยู่รอบตัวเธอต่างหาก...แค่เห็นหน้าผู้ชายทุกคนก็พร้อมจะถวายตัวให้เธอแล้ว...
- ผู้เขียน
