บุคคลต้องห้าม
988 คำ
@คอนโดหรูของรามสูร
"ยังคออ่อนเหมือนเดิมสินะ....แค่เแก้วเดียวก็สามารถล้มเธอได้แล้ว..
รามสูรมองดูคนเป็นน้องที่หลับไม่ได้สติ หัวใจเริ่มหวั่นไหวเมื่อจ้องมองใบหน้าหวาน ปากนิด จมูกหน่อย ดวงตากลมโต ใบหน้านี้ที่ทำให้เขาตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า....ก่อนจะนึกถึงภาพความทรงจำในอดีตที่เป็นสาเหตุของรอยร้าวความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอ ไฟความแค้นที่ดูเหมือนจะมอดดับลงไปชั่วขณะ เริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง..ใบหน้าอ่อนไหวเมื่อครู่ ถูกกลืนหายไปจนหมดสิ้น คงเหลือไว้เพียงแววตาของความโกรธแค้น
"หึ...เธอมันผู้หญิงร่าน...ทำตัวอ่อนแอเพื่อหลอกปั่นหัวผู้ชาย..ฉันไม่มีวันหลงเชื่อผู้หญิงมารยาร้อยเล่มเกวียนอย่างเธออีกเป็นครั้งที่สองแน่
ในขณะที่สายตาคมยังคงจดจ้องอยู่กับคนที่นอนหลับสนิท ทันใดนั้นเสียงเรียกเข้าจากมือถือของคนเป็นน้องก็ดังขึ้น กะว่าจะไม่สนใจ หากสายเข้านั้นไม่ใช่เบอร์ของศัตรูคู่อริ...
📱📱 "พี่ธาม" >> สายเรียกเข้า
"...ยังติดต่อกับมันสินะ... ตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่เธอโดนดีแน่ : รามสูรเยียดยิ้มมุมปากก่อนจะกดรับสายแทนคนเป็นน้อง
"📞 : นอนหรือยังครับ
"📞 : ...นอนแล้ว..มึงมีอะไร !
"📞 : ไอ้ราม..
"📞 : เออ..กูเอง..
"📞 : มึงมารับโทรศัพท์ของนางได้ยังไง...น้องนางไปไหน..
"📞 : คนอยู่ด้วยกัน รับสายแทนกันมันแปลกตรงไหน..
"📞 : กูถามว่านางไปไหน...มึงทำอะไรนาง
"📞 : ...น้องนางนอนหลับ...คงจะตื่นมาคุยกับมึงไม่ไหว...ส่วนกูจะทำอะไรกับน้องนางนั้น มึงไม่จำเป็นต้องรู้หรอก..เรื่องแบบนี้มันพูดไม่ได้
รามสูรตั้งใจพูดปั่นหัวปลายสาย น้ำเสียงที่ดูผ่อนคล้าย สบายๆ บ่งบอกถึงอารมณ์ของเขาให้ปลายสายได้คิดจินตนาการไปถึงเรื่องอย่างว่า ทั้งที่ความจริงแล้วภายในใจของเขายังคงโกรธและโมโหที่เห็นเบอร์โทรของธามปรากฏอยู่ในมือถือของคนเป็นน้อง
"📞 : มึงหมายความว่ายังไง..
"📞 : นี่มึงกลายเป็นคนเข้าใจอะไรยากๆตั้งแต่เมื่อไหร่ ต้องให้กูวิดีโอคอลให้ดูเลยไหม..
"📞 : ไอ้ราม..!!
"📞 : มึงก็หัดใจกว้างหน่อยดิวะ...แบ่งๆกันกิน...เอาไว้กูเบื่อเมื่อไหร่เดี๋ยวกูจะคืนให้
"📞 : ...มึงจำคำพูดของตัวเองไว้ให้ดี ..สักวันคำพูดพวกนั้นจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวมึงเอง..
"📞 : กูอยากจะบอกมึงว่าไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน คนอย่างกูไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายกูอีกเป็นครั้งที่สองแน่...ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็วางสายไป...กูจะนอน..!
---- ตุด..ตุด..ตุด -----
ปลายสายถูกตัดไปโดยรามสูร...เขาหันมาจ้องมองคนที่นอนหลับ..ด้วยสายตาดุดัน นี่ขนาดเขาบอกให้ไปเลิกกับมัน เธอยังแข็งข้อ ยังคงติดต่อกับคนที่เขาเกลียด..พูดไม่ฟัง..แบบนี้ต้องใช้ไม้แข็ง...
"รักมันมากถึงกับไม่ยอมปล่อย ทั้งที่พี่ชายตัวเธออยู่ในกำมือของฉันแท้ๆ...ในเมื่อฉันเตือนเธอแล้ว..เธอไม่ฟัง..ก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายแล้วกัน..
@2 วันต่อมา
"เรียกนางมามีอะไรคะ..
"ฉันบอกให้เธอย้ายมาอยู่กับฉัน...ทำไมถึงไม่ทำ...
"นางอยากอยู่คนเดียว...ถ้าพี่มีอะไรค่อยเรียกนางก็ได้ นางรับรองว่านางจะรีบมาตามคำบัญชาของพี่..
"...อยากอยู่คนเดียว หรือกลัวว่าไอ้ธามมันจะรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉันกันแน่..
"เกี่ยวอะไรกับพี่ธาม...พี่อย่ามาพูดอะไรมั่วๆ
"ฉันถามเธอจริงๆเถอะนะน้องนาง เธอไม่เหนื่อยบ้างเหรอ ที่ต้องตีหน้าซื่อตาใสทำตัวเป็นผู้หญิงอ่อนต่อโลกอยู่แบบนี้..
"เหนื่อยสิคะ....เหนื่อยกับความคิดลบๆของพี่...นางเหนื่อยกับคำพูดของพี่..เมื่อไหร่จะเลิกพูดจาแบบนี้กับนางสักที
"..ต่อหน้าฉันเธอไม่จำเป็นต้องแสดงท่าทีแบบนั้นก็ได้ ฉันไม่ได้โง่เหมือนไอ้ธามหรือผู้ชายคนอื่นที่เธอเคยหลอก
"งั้นก็แล้วแต่พี่เลยแล้วกัน...พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ ในเมื่อพี่ตัดสินนางไปแล้ว..
"อย่ามาใช้น้ำเสียงแข็งกร้าวแบบนั้นกับฉันนะน้องนาง...!!...ต่อไปนี้ฉันไม่อนุญาตให้เธอติดต่อกับผู้ชายคนไหน โดยเฉพาะไอ้ธาม..บุคคลต้องห้าม..ไม่อนุญาตให้เธอพูดคุยหรือไปไหนมาไหนกับมันอีก ถ้าเธอไม่ฟังแล้วยังขัดคำสั่งของฉัน..ฉันรับรองว่าพี่ชายของเธอไม่ได้อยู่สุขสบายอย่างทุกวันนี้แน่
"นอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเดือน เอาอะไรมาสุขสบายคะ..นางก็ยอมพี่ทุกอย่างแล้ว ทำไมถึงเอาแต่ข่มขู่นางไม่เลิก...!
"ทำดีกว่าพูดนะน้องนาง ที่บอกว่ายอมฉันทุกอย่าง แล้วแบบนี้ล่ะ..เธอจะยอมฉันไหม..
"หมับ !!!!
"....พี่ราม...!!!..ปล่อยนางนะ..
"หึ...เธอบอกเองว่ายอมฉันทุกอย่าง..รวมถึงเรื่องนี้ด้วยไม่ใช่เหรอ....
"อ๊ะ....!... .อย่าทำแบบนี้
: รามสูรดึงตัวน้องนางให้นั่งลงบนตัก ก่อนจะใช้มือหนากอดรวบลำตัว รวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ ป้องกันไม่ให้เธอดิ้นขัดขืน มืออีกข้างลูบวนอยู่ที่ต้นขาอ่อน ก่อนจะร่นกระโปรงพลีทนักศึกษาของคนตัวเล็กขึ้นมากองจนเห็นขอบกางเกงในแนบเนื้อสีดำ
"...ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะใส่อะไรแบบนี้ ฉันนึกว่าจะเป็นพวกลูกไม้สีชมพูหวานแหววซะอีก
"ปล่อยนางนะ...อย่าทำอะไรบ้าๆ
"ใจคอจะหวงไว้ให้ไอ้ธามคนเดียวเลยรึไง...อย่าลืมสิว่าเธอเป็นคนของฉันแล้ว...
"อ๊ะ...!..เอามือออกไป...
"พี่ราม..~~..หยุด...อย่าทำแบบนี้..
- ผู้เขียน
