“หมวยจ๋า… มาตรงนี้”
เพื่อความปลอดภัย เขาจูงมือหล่อนมาหลบหลังพุ่มดอกแก้วต้นใหญ่ ด้วยกลัวว่าเตี่ยของหมวยอาจจะตื่นขึ้นมาเห็นภาพวาบหวาม
“พี่วิน… ”
หมวยตกใจ เสียงของหล่อนสั่น มาร์วินรีบโอบเอว ประคองหญิงสาวลงนอนบนแคร่ไม้ไผ่ที่ตั้งอยู่หลังพุ่มดอกแก้ว ดอกสีขาวสะพรั่งหอมอบอวลไปทั่วบริเวณ
“หมวยจ๋า… ขอให้พี่ทรมานหมวยบ้างนะ”
เขาอยากเอาคืนหลังจากโดนหล่อนดูด
“พี่วิน… ”
หมวยตกใจ หากก็เอนร่างลงนอนอย่างว่าง่าย ไม่ขัดขืน มาร์วินขยับมายืนยองๆ ที่ปลายเท้าของหล่อน มือซุกซนเริ่มยุ่มย่ามกับชายชุดนอน
“โอ้ว… ”
มาร์วินอุทาน เขารู้ว่าหล่อนโนบรา เมื่อชายชุดนอนลายลูกไม้บางๆ ถูกเลิกขึ้นมากองเอาไว้ที่ท้อง พูทุเรียนของหล่อนก็ผุดอ้าขึ้นมาอวดความอะร้าอร่าม
“โอ้ว… แม่คุณเอ๊ย”
ดวงตาของมาร์วินเบิกโพลง มองความเป็นผู้หญิงของหมวยที่ซุกซ่อนอยู่ท่ามกลางพุ่มไหมสีดำระยับ เส้นขนดกดำโอ
