22
"เออ กูถามมึงจริงๆ มึงคิดจะจริงจังกับพายมั้ยวะ"ไอ้เตอร์ถามอย่างจริงจัง
"กูไม่รู้"ผมบอกเสียงเบาลง ผมรู้สึกดีกับพายมาก แต่เรื่องจริงจังผมไม่รู้ ไม่รู้ว่าจะหยุดอยู่ที่ยัยนี่ได้รึเปล่า
"ถ้ามึงไม่จริงจังกูว่าปล่อยน้องเขาไปเถอะ กูสงสาร อ่อนต่อโลกขนาดนั้นไม่ทันคนอย่างมึงหรอก"ไอ้กรูฟก็เข้าโหมดจริงจัง ปรายตามองไปที่พาย ใช่ยัยนั่นอ่อนต่อโลกและอ่อนหัดมาก
"พวกมึงลืมอะไรไปรึเปล่า เล่นเกมต่อเถอะกูไปหายัยนั่นก่อน"ผมพูดทิ้งท้ายก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหาพายที่นั่งเล่นมือถืออยู่มุมห้อง
ถึงผมจะอยากจริงจังกับยัยนี่มากแค่ไหน แต่ผม.....
ผมทำได้หรอวะ?
"ทำอะไร"ผมเดินเข้าไปหาพายที่นั่งเล่นมือถือ
"เชอะ!"เธอหันมามองผมแล้วสะบัดบ๊อบหนี สะบัดแรงขนาดนั้นคอเคล็ดมั้ยนั่น ท่าทางแบบนี้งอนผมอีกแล้วงั้นสิ
"งอนอะไร"ผมสะกิดไหล่เล็ก
"...."เงียบ ไม่ยอมคุยกับผมด้วย หน้าบึ้งเป็นตูดเป็ดเลย
"ไม่บอกพรุ่งนี้ไม่พาไปเที่ยว
