38
พาย
สวบ
"ฮือออ"ฉันเข้าไปสวมกอดร่างโต เพียงแค่ได้ยินว่าเขาอยากให้เลือกเสื้อให้ ฉันไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องร้องไห้เบอร์แรงขนาดนี้ด้วยกับเรื่องแค่นั้น รู้แค่ว่ามันเสียใจมากแล้วน้ำตาก็ไหล
"หยุดร้องแล้วไปเลือกเสื้อให้ฉันได้แล้ว"คนตัวโตลูบหัวปลอบฉัน แต่ถึงบอกแบบนั้น เขาก็ไม่ผละฉันออกปล่อยให้ฉันกอดอยู่แบบนั้น จนหยุดร้องไห้
ตืด~~~ ตืด~~~~
ในขณะนั้นเสียงมือถือพี่ฟีนิกซ์ก็ดังขึ้น
ติ๊ด!
"ครับ"เขาหยิบมือถือขึ้นรับสาย อีกมือนึงก็ยังกอดฉันอยู่
"ครับ"เขาตอบปลายสายตามองฉันตลอด
"ครับ"มีแต่คำว่าครับ ฉันเลยไม่รู้ว่าใครโทรมา คุยอะไรกัน
"เดี๋ยวไปครับ"คนตัวโตตอบปลายแล้วตัดสายทิ้ง สีหน้าลำบากใจเล็กน้อย
เขาจะไปไหน คำถามผุดขึ้นมาบนหัวฉัน
"มีงานด่วน กลับไปรอที่ห้องนะ"เขาบอก แล้วผละออกไปกดมือถือยิกๆ
"...."ฉันตีหน้าบึ้งทันที กับคำว่างานด่วนของเขา
"เดี๋ยวคนมารับไปส่งคอนโด"อ้อเมื่อกี้คือส่งข้อความบอ
