19 | น้องมึงแต่เมียกู

1453 คำ

เลิกเรียน เธอเดินออกจากตึกคณะพร้อมยกโทรศัพท์ขึ้นเตรียมต่อสายหาออสติน แต่ทว่าสายตากลับพลันเห็นรถของเขาจอดอยู่ ทำให้เธอเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วตวัดขาเรียวไปยังรถคันนั้น เธอเอื้อมมือเปิดประตูออกแล้วก้าวเข้าไปนั่งข้างออสติน พลางดึงเข็มขัดนิรภัยพาดลำตัวโดยไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ เหตุการณ์ตอนนั้นทำให้เธอถูกพูดถึงในทางเสียหายแถมสายตาที่นักศึกษาผู้หญิงมอง มองจากดาวอังคารก็รู้ว่ามองเธอในแง่ลบ "เป็นอะไร" ออสตินเอ่ยถาม หลังจากขับรถออกจากตึกคณะของพระพาย ตั้งแต่ขึ้นรถมาเธอเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จา "เพราะเรื่องเมื่อเช้าเหรอ" "ก็แค่เรื่องไร้สาระ นายไม่ต้องสนใจหรอก" "ประชด? " "นายก็คิดเหมือนที่ฉันพูดไม่ใช่รึไง" เธอหันมามองเขาในตอนพูดประโยคนี้ "ฉันมีข่าวแบบนี้จนเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วเช่นเดียวกับสายตาคนที่มองฉันในแง่ลบ" "ถ้าเธอไม่อยากให้นายแบบที่ชื่อพร้อมมีอันตราย เธอควรจะอยู่ห่างๆ มันเข้าไว้ ฉันเป็นคน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม