สองวันต่อมา
"ทำไมไม่ตายๆ ไปซะ รอดมาทำไมก็ไม่รู้" ออสตินนั่งกอดอกพูดจาแขวะอดีตเพื่อนรัก ซึ่งกำลังกินข้าวเช้าโดยมีพระพายคอยป้อน เนื่องจากแขนข้างถนัดใส่เฝือกอยู่ พระพายชักสีหน้าใส่เจ้าของคำพูดเมื่อครู่ ก่อนจะหยิบขวดน้ำที่เหลือครึ่งขวดปาใส่ออสติน
ตุ้บ!
"ถ้าการที่นายนั่งอยู่ในห้องนี้ทำให้อึดอัดก็ออกไปรอข้างนอก"
"ปามาโดนหัวฉันทำไง"
"ก็เรื่องของหัวนาย" พระพายกลับมาป้อนข้าวพี่ชายต่อ ไม่วายจะตวัดสายตาใส่ออสตินเป็นระยะ "อิ่มแล้วเหรอคะพี่เพลิง"
"อืม"
"คราวหลังอย่าเมาแล้วขับอีกนะคะ อาจจะไม่โชคดีเหมือนคราวนี้"
พระเพลิงพยักหน้ารับ ทุกครั้งเวลาพระพายมาหามักพูดประโยคนี้ซ้ำๆ เพื่อให้เขาจำขึ้นใจ วันนั้นเขาแค่รู้สึกเบื่อบวกกับเสียใจกับเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในอดีต เลยทำให้เขาดื่มหนักกว่าครั้วไหนๆ สุดท้ายได้มานอนใส่เฝือกอยู่โรงพยาบาล
ครืด ครืด~
โทรศัพท์พระพายได้สั่นดังขึ้น เธอล้วงหยิบออกจากกระเป๋าสะพา
