เกวลินเดินออกจากห้องน้ำห้างสรรพสินค้าด้วยเนื้อตัวเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ ใบหน้าบึ้งตึงด้วยความกรุ่นโกรธ เรียกสายตาจากผู้คนที่พบเห็นให้มองเป็นตาเดียว
“ใครทำ?” นัยน์ตาคมกวาดสายตาสำรวจร่างบาง พลันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำปนดุดัน มุ่งตรงเข้าไปหาเกวลินด้วยความเป็นห่วง
“ผู้หญิงของคุณ” เกวลินตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ดวงตากลมโตยังคงฉายแววโกรธ จิกตามองเตชินท์ที่เป็นตัวต้นเหตุท่าทางเอาเรื่อง
“หมายถึงอะไร” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย ชายหนุ่มไม่เข้าใจในสิ่งที่เกวลินพูดถึงแม้แต่น้อย
“งั้นก็เอาไปอ่านซะ ตอนนี้ฉันเริ่มสงสัย ชีวิตฉันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” มือเล็กกำกระดาษสีขาวเอาไว้แน่น ปากระดาษแผ่นนั้นกระทบบนแผ่นอกเตชินท์ด้วยความเดือดดาล พลันก้าวเดินออกจากบริเวณนั้นด้วยความอับอาย
นัยน์ตาคมกวาดสายตามองข้อความสีแดงที่ปรากฏบนกระดาษ มือหนากำกระดาษแผ่นนั้นเอาไว้แน่น พลันรีบเดินตามเกวลินออกไปด้วยท่าทางร
