งานเลี้ยงต้อนรับนักศึกษาฝึกงานแผนกวางแผน ถูกจัดขึ้นที่คาราโอเกะแห่งหนึ่งในย่านพลุกพล่าน ครึกครื้นไปด้วยเสียงร้องและเสียงดนตรี ตามมาด้วยเสียงชนแก้วอย่างสนุกสนาน
“ฉันเห็นรถท่านประธานวนเวียนอยู่แถวนี้” ฤดีหนึ่งในพนักงานแผนกออกแบบที่พึ่งออกไปคุยโทรศัพท์เดินเข้ามาหน้าตื่นเสมือนเห็นผี
“เฮ้ย! เธอตาฝาดรึเปล่า” อรดีตอบกลับด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก พยายามปกปิดและเลี่ยงประเด็นในสิ่งที่ฤดีเห็น
“ไม่สิ ฉันจำทะเบียนรถท่านได้” ฤดียืนยันด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เธอเห็นทะเบียนรถเองกับตา
“ฉันว่าเธอตาฝาดแน่นอน” อรดียังคงยืนยันคำเดิม เพราะย่านนี้คือย่านบุคคลธรรมดาที่บุคคลมีเงินไม่น่ามาที่นี่
“เหรอ? แต่ฉันเห็น” ฤดีพึมพำกับตนเอง พลันยกมือเกาท้ายทอยตนเอง ใบหน้ายังคงครุ่นคิดนึกถึงรถยนต์ที่เธอเห็นก่อนหน้านี้
“ดื่มกันดีกว่า เอ้า พวกเราชน” อรดีเปลี่ยนประเด็น โดยการชวนทุกคนดื่ม ละทิ้งในสิ่งที่ฤดีกำลังสนใจ และก็ได้ผลเมื่อ
