เช้าวันต่อมา....
"ต้าร์ มีน นี่มันอะไรกัน!!! " เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นใกล้ๆ ทำให้เธอต้องลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะน้ำเสียงที่ได้ยินได้ฟังบ่งบอกว่าคนพูดตกใจขนาดไหน
"น้าพิม" พอสติมาครบเธอก็ต้องตกใจไม่แพ้กันเพราะตอนนี้สิ่งที่น้าพิมเห็นก็คือ เธอกับไอ้ตาร์นอนกอดกันอยู่บนเตียง เท่านั้นมันยังไม่พอคือสภาพเธอกับมันคือเปลือยเปล่าทั้งหมด เสื้อผ้าของเธอกับมันก็กองอยู่ตรงข้างเตียงซึ่งน้าพิมเห็นเต็มสองตาแน่นอน ส่วนไอ้คนที่นอนอยู่ข้างๆ มันยังไม่รู้สึกตัวเลยสักว่าเกิดอะไรขึ้น
"ตาร์ ตื่นมาคุยกับแม่ ตาร์!!! " เสียงน้าพิมที่ตอนนี้เธอรู้ดีว่าแกรู้สึกยังไงคือรู้ว่าแกคงตกใจมากที่เจอเธอกับไอ้ตาร์นอนกอดกันอยู่บนเตียงในสภาพแบบนั้นไม่ต้องเดาก็คงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เธอไม่กล้าที่จะมองหน้าน้าพิมเลย
"มันเกิดอะไรขึ้นมีน ทำไมตาร์ถึงมานอนห้องมีน เอ่ออแล้วทำไม.." เธอก็ไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงคือมันคิดคำพูดไม่อกจริงๆ
"แม่!!! "
