"ขอพลอยนั่งตรงนี้ได้ไหมคะพี่มีน ^^" เธอยังไม่ทันที่จะอนุญาตหรือพูดอะไรเธอก็โดนแย่งที่นั่งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วทั้งที่เก้าอี้ก็มีว่างอีกหลายตัว แต่เธอก็ไม่ว่าอะไรนะ เธอนั่งตรงไหนก็ได้เพียงแค่รู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก เธอจึงย้ายตัวเองมานั่งอีกฝั่งหนึ่งซึ่งตาร์ก็มองหน้าเธออยู่ตลอดเวลาเหมือนจะรู้ว่าเธอคิดอะไรรู้สึกอะไร เธอได้แค่ยิ้มเท่านั้นเพราะไม่อยากให้มันอึดอัดใจ
น้าพิมเดินออกมาจากครัวพร้อมกับจานอาหารจานนึงที่มีแต่ผักสันสวยงามเต็มจานไปหมดซึ่งน่าจะเป็นของพลอยเพราะปกติอาหารแบบนี้จะไม่มีวางบนโต๊ะอาหารของบ้าน
"วันนี้น้าทำสลัดไก่ย่างขอโปรดของพลอยด้วยนะลูก"
"ขอบคุณนะคะน้าพิม น้าพิมน่ารักที่สุด"
".อ้าวมีนทำไมไปนั่งตรงโน้นล่ะลูก" น้าพิมขยับเก้าอี้เพื่อนั่งลงตรงที่ประจำและคงจะเพิ่งนึกขึ้นได้เมื่อเห็นเธอนั่งอีกฝั่งนึง
"เอ่อคือ.."
"อ๋อพอดีพลอยขอนั่งตรงนี้น่ะค่ะน้าพิมคือพลอยอยากนั่งคุยกับพี่ตาร
