มีน.....
ตอนนี้เธอกับนักศึกษาคนอื่นๆ กำลังเดินตามเจ้าหน้าที่ของไร่บรรยายเกี่ยวกับการปลูกชาและวิธีการเก็บชาพร้อมกับจดบันทึกข้อมูลเอาไว้ ซึ่งปีนี้มีแต่คนพูดว่าไม่ลำบากเหมือนปีก่อนๆ ที่ต้องบุกป่าฝ่าดงไปหาชาวบ้านที่อยู่ห่างไกลความเจริญเพื่อนำของไปแจกจ่าย อาจารย์ก็ให้เหตุผลว่าเนื่องจากช่วงนี้มีโควิดอาจารย์เลยไม่อยากให้นักศึกษาเข้าไปในหมู่บ้านเพราะเกรงว่าจะทำให้ชาวบ้านไม่สะดวกใจที่คนแปลกหน้าเข้าไปในหมู่บ้านเยอะๆ อาจารย์เลยทำการส่งข้าวของเครื่องใช้อุปโภคบริโภคต่างๆ ไปให้แทน และเปลี่ยนแผนมาที่ี่นี่แทนซึ่งก็เหมือนกับมาพักผ่อนไปในตัว เมื่อเดินชมจนทั่วไร่และมาจบที่การชิมชาก่อนที่อาจารย์จะให้นักศึกษาทุกคนไปพักทานอาหารกลางวันและพักผ่อนได้ตามอำเภอใจใครอยากไปไหนก็ไปได้แต่ตอนเย็นต้องมาเข้าร่วมกิจกรรมที่ห้องประชุมที่ทางไร่ได้จัดไว้ให้
หลังจากทานอาหารจนอิ่มซึ่งวันนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองทานไปเยอะมากไม่รู้เพร
