พงษ์สวัสดิ์นิ่งงันไปชั่วขณะ ตกใจเป็นอย่างมากเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะทำให้เธอร้องไห้ นึกอยากจะเขกกะโหลกตัวเองที่ทำให้เธอมีน้ำตา อีกทั้งโมโหให้กับความไร้การยับยั้งชั่งใจในทุกคราที่เห็นคิริมาอยู่กับผู้ชายคนอื่น คุยกับผู้ชายคนอื่น หรือเห็นผู้ชายคนอื่นดีกว่าเขา โมโหให้ตัวเองที่เหมือนอยากจะฆ่าผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้เธอ และต่อให้เขาเป็นหมอที่ขึ้นชื่อว่ามีวุฒิภาวะทางอารมณ์สูง แต่หมอก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง มีขีดความอดทนเหมือนกัน ถึงแม้ขีดความอดทนนั้นจะสูงกว่าคนอื่นแต่มันก็มีจุดสิ้นสุดได้เช่นกัน เขาอาจจะควบคุมตัวเองได้อย่างดีเยี่ยมในหลายๆ เรื่อง แต่ถ้าเป็นเรื่องของคิริมามันมักจะอยู่เหนือการควบคุมอย่างน่าบัดซบแบบนี้เสมอ
แล้วเขาก็ยกมือขึ้นไล้พวงแก้มเนียนอย่างอ่อนโยนเป็นการปลอบประโลม ส่วนปากที่ประกบปากอิ่มอยู่ก็แปรเปลี่ยนมาจูบเว้าวอนอ่อนหวานเป็นการไถ่โทษ
กระทั่งคิริมาหลงลืมการต่อต้าน มิหนำซ้ำยังตอ
