คิริมากำลังหาทางเลี่ยงหมอกฤษซึ่งบังเอิญมาทานข้าวกับเพื่อนที่ร้านเดียวกัน เธอยกเหตุผลว่าเดี๋ยวคนขับรถจะมารับก็แล้ว จะกลับเองก็แล้ว เขาก็ยังไม่ยอมล่าถอยไปง่ายๆ แถมยังมีหน้ามาบอกว่าเธอก็แค่บ่ายเบี่ยงไม่อยากกลับกับเขา พอเธอจะเดินไปโบกแท็กซี่หนีไปเสียดื้อๆ อีกฝ่ายก็ตามมารั้งแขนเอาไว้
“ให้พี่ไปส่งเถอะนะครีม”
“ถ้ามึงไม่อยากโดนกระทืบก็ปล่อยมือผู้หญิงซะ เขาไม่อยากไปกับมึงยังจะตามตื๊ออยู่ได้” น้ำเสียงกร้าวกระด้างเจือดุดันที่โพล่งขึ้นทำให้หมอกฤษหันขวับไปมองผู้มาใหม่
“มึง!”
“เออ! กูเอง!”
“แหม…เห็นหงิ๋มๆ ติ๋มๆ ที่แท้ก็แอบคบกับลูกน้องนี่เอง” คราวนี้นายแพทย์หุ่นหมีขี้หม้อถึงกับเหยียดปากยิ้มหยัน ท่าทางดูถูกทำให้พงษ์สวัสดิ์ถึงกับของขึ้น
ใครหน้าไหนก็ดูถูกยัยป้าแว่นของเขาไม่ได้!
“ถ้าจะพูดหมาๆ กูขอเอาเลือดปาก ‘หมา’ อย่างมึงออกหน่อยเถอะว่ะ” ขาดคำพ่อคนเลือดร้อนก็ตั้งท่าจะกระโจนเข้าไปซัดปากหมาๆ ของไ
