ทันใดนั้นสายตาเจ้ากรรมก็ปะทะเข้ากับร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างของพงษ์สวัสดิ์ เขากำลังยืนกอดอกกางขานิดๆ คุยกับธารธาราอย่างออกรส แต่สายตากลับมองมายังเธอคล้ายคาดโทษ เธอเกือบเผลอเม้มปากในจังหวะที่เหลือบไปเห็นเขาโน้มลงไปกระซิบข้างหูของธารธารา เดาว่าสองคนนั้นคงมารอกาแฟเช่นเดียวกันกับเธอ เสียงหัวเราะห้าวทุ้มกังวานที่ลอยเข้าหูทำให้คิริมาเริ่มคิดได้ว่าตาเขาไม่ได้มองเธอหรอก เธอก็แค่คิดไปเอง บอกตัวเองไปอย่างนั้น แล้วปากก็เกือบจะเม้มเข้าหากัน หากคริสเตียนไม่สะกิดเสียก่อน
“คิดถึงหนุ่มอยู่หรือไงยะ ถึงได้ใจลอยแบบนี้”
ตุ๊ดร่างใหญ่ใจกล้าแต่แอ๊บแมนเวลางาน ลูกครึ่งไทยอเมริกา หน้าตากระเดียดไปทางฝรั่งแต่พูดไทยชัด ขยับเข้ามาใกล้ๆ แล้วโน้มตัวลงกระซิบกระซาบเสียงเล็กเสียงน้อย
“อ้อ…ฉันรู้แล้วล่ะ ผู้ที่จ้องแกอยู่นั่นเอง หูยยยย…สายตาแบบนั้นฆ่าฉันได้เลยนะยะ แหม…หวงออกเบอร์นั้นทำให้หึงไปเลยดีกว่ามั้ง โทษฐานที่ไปคุยกับชะน
