“แล้วไหนล่ะคะ พี่สะใภ้คนสวยของแก้ม” บุปผชาติถามพลางเหลียวซ้ายแลขวาหากมลชนก ภรรยาของมานพ
“คุณกิ๊บเขาไปเข้าห้องน้ำอยู่จ้ะ เดี๋ยวก็มา” เขาตอบคำถามน้อง พร้อมทั้งจ้องประตูทางออกของห้องน้ำตาไม่กะพริบ ที่ทำแบบนี้เพราะหากภรรยาท้องแก่ใกล้คลอดเดินออกมาเขาจะได้เข้าไปพยุง
“งั้นเราไปนั่งรอตรงนั้นไหมคะ แก้มรู้สึกมึนๆ หัวยังไงก็ไม่รู้” แม่สาวจอมอัจฉริยะพยักพเยิดและชักชวนให้อีกฝ่ายไปนั่งรอคนที่ยังทำธุระส่วนตัวไม่เสร็จ ในบริเวณไม่ใกล้ไม่ไกลจากห้องน้ำหญิงมากนัก เพราะยืนนานๆ เธอชักรู้สึกหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม จึงกลัวตัวเองจะล้มหัวฟาดพื้น
“อ้าวเหรอ! งั้นมาเร็วมานั่งนี่…ค่อยๆ นะ” พอมานพได้ยินดังนั้นก็ตกอกตกใจ รีบพยุงร่างน้อยไปนั่งลงตรงเก้าอี้ด้วยท่าทางระมัดระวัง จนคนที่เฝ้าดูเหตุการณ์ทุกช็อตถึงกับคำรามห้าวต่ำ ร่ำๆ ว่าจะไปกระชากไอ้แมวขโมยออกไปจากร่างเมียเขา แล้วซัดมันซักหมัดสองหมัดโทษฐานที่เข้าใกล้เธอ
