“แต่ฉันไม่มีเรื่องจะคุยกับคนอย่างคุณ ปล่อย” บุปผชาติไม่เปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้พูดคุยซักคำ แม้เขาจะส่งสายตามาเว้าวอนเธอก็ไม่ยอมใจอ่อน สะบัดแขนออกจากมือใหญ่พร้อมทั้งสั่งให้เขาปล่อยด้วยท่าทางรังเกียจ
“ไม่ปล่อย” มาร์โคตอบด้วยท่าทางยียวน พร้อมยื่นหน้าเข้าไปชิดใบหน้าเนียนหวานใส จนจมูกทั้งสองแทบชนกัน ทำให้บุปผชาติถึงกับผงะ ส่วนคนที่หาโอกาสจะได้เผชิญหน้าแบบตัวต่อตัวกับสาวน้อยมาหลายวัน เมื่อได้โอกาสเหมาะในวันนี้ก็ไม่ยอมที่จะพลาดมันไปง่ายๆ ยังคงจับแขนเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย แถมยังรีบขยับเข้าประชิดร่างอรชร แล้วโอบกอดเธอไว้ทั้งตัวอย่างถือสิทธิ์
“ไม่ปล่อยใช่ไหม ได้…” ยัยเฉิ่มลากเสียงยาวท้ายประโยค ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ ทันใดนั้นเธอก็อ้าปากงับฟันลงไปบนแผ่นอกกว้างบริเวณที่เขาปลดกระดุมจนจมเขี้ยว ทำให้คนที่โดนกัดแบบไม่ทันตั้งตัวถึงกับสะดุ้งโหยง
“โอ๊ย…เป็นหมารึไงห๊ะ!” มาร์โคตะคอกลั่นด้วยความเจ็บ พร้อมค
