“คุณภีมเล่าให้คุณริษาฟังหรอคะ” พริมพิกาใจเต้นด้วยความอับอายและผิดหวังในคราเดียวกัน เพราะเธอแอบคาดหวังว่าชายหนุ่มจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ
“ริษารู้แค่แหละค่ะ พี่ภีมไม่ได้บอกอะไรอีก แต่มันก็ทำให้เห็นนะคะว่าพี่ภีมแคร์ครูพริมมาก” ริษาพูดอย่างใจนึก เพราเธอพยายามถามพี่ชายเท่าไหร่เขากลับไม่ยอมบอก
“จริงๆพริมไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้แล้ว อีกอย่างมันก็แค่อุบัติเหตุ” พริมพิกาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย การที่ริษาเข้ามารู้เรื่องอีกคนมันยิ่งทำให้เธอกลัวว่าเรื่องนี้จะล่วงรู้ไปถึงแพรวา
“ริษาไม่อยากตัดสินอะไรแทนครูพริมกับพี่ภีมหรอกนะคะ แต่ตอนนี้ริษาแค่เป็นห่วงพี่ภีม” ริษาทำหน้าเศร้าทันทีเมื่อนึกพี่ชายของตนเอง
“คุณริษาอยากให้พริมช่วยอะไรคะ พริมจะทำเท่าที่พริมทำได้” สุดท้ายพริมพิกาก็ใจอ่อนให้กับสีหน้าเศร้าของริษา และลึกๆเธอเองก็แอบเป็นห่วงชายหนุ่มเช่นกัน
“ริษาอยากให้ครูพริมช่วยไปดูพี่ภีมที่คอนโดให้หน่อยค่
