พิธีในงานผ่านไปอย่างรวดเร็วและไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ ฝ่ายพ่อแม่เจ้าบ่าวได้ส่งพริมพิกาและภาวัตเข้าห้องหอเรียบร้อย ขณะที่แพรวาคืนนี้นอนกับริษาทำให้พริมพิกาไม่มีห่วงอะไรอีก
“เหนื่อยมั้ย” ภาวัตถามเจ้าสาวของเขาหลังจากที่ตอนนี้เขาและเธออยู่ในห้องกอด้วยกันสองต่อสอง แม้ว่าจะเคยนอนด้วยกันมาแล้วแต่เมื่ออยู่ในสถานะสามีภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ทั้งคู่ก็อดเขินอายไม่ได้
“นิดหน่อยค่ะ คุณภีมล่ะคะ” หญิงสาวหันไปถามฝ่ายสามีกลับ เขาไม่ตอบเป็นคำพูดแต่กลับแนบริมฝีปากหาเธออย่างนุ่มนวลและแผ่วเบา
“อืม….” พริมพิกาตอบรับจุมพิตแสนหวานของภาวัตอย่างนุ่มนวลไม่แพ้กัน จูบของเขาอย่างวิเศษและมีความหมายมากกว่าครั้งไหนๆ มันเป็นเหมือนสัญญาใจที่ชายหนุ่มจะดูแลเธอในฐานะภรรยาของเขา
“ขอบคุณพริมมากนะครับที่ให้โอกาสผม ผมรักพริมมากนะ” ภาวัตถอนจูบตนเองออกมา ก่อนที่จะกดทับริมฝีปากหาเธออีกครั้ง คราวนี้เขาจูบเธออย่างร้อนแรงและเรียกร้อง
