“ผมขอโทษที่ด่าคุณ ผมแค่ไม่อยากตกเป็นจำเลยของอารมณ์ชั่ววูบ”
“อารมณ์ชั่ววูบ”
“ผมแค่คิดว่าเรื่องของเรามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ คุณค่อยๆเข้ามาแทนที่ไอลดาอย่างช้าๆจนในที่สุด...คุณก็ครอบครองหัวใจของผมสำเร็จ”
เธอรับรู้ความรู้สึกและความต้องการของเขา ก่อนจะเดินจากมาอย่างครุ่นคิด กระทั่งเกือบถึงประตูห้องนอนของตัวเอง เธอก็ถูกมือหนึ่งฉุดออกไปจากหน้าห้อง ตรงไปยังบันไดหนีไฟ แล้วประตูบานนั้นก็ปิดสนิทแน่น
“คุณยม!”
“ทิพย์ ไม่เอานะทิพย์!” ธารวรินท์ออดอ้อนด้วยสีหน้าเว้ววอนขอความเห็นใจ “อย่าไปหาพี่ชายใหญ่นะ”
“แล้วจะให้ไปหาใครคะ”
“ก็มาหาผมไง ไหนเราตกลงกันแล้วไง แล้วคุณจะมาทิ้งผมไปอย่างนี้เหรอ”
ทิพย์อัปสรปลดมือของธารวรินท์ออก “พอเถอะคุณยม คุณก็มีผู้หญิงตั้งมาก อย่ามาทำเป็นหวงก้างหน่อยเลย”
“ไม่ได้หวงก้าง แต่หวงมาก คุณเป็นเมียผมนะ”
“ใครเป็นเมียคุณ!”
“อะ...น่า...นะ...อยู่ด้วยกันไ
