คีย์......
ผมไม่คิดว่าการได้กอดตาหวานแบบนี้จะรู้สึกดี กอดที่เป็นแค่กอดจริงๆไม่มีเรื่องเซ็กส์เข้ามาเกี่ยวข้อง เพราะปกติถ้าได้กอดแบบนี้ไม่มีทางจะรอดมือผมไปได้อย่างแน่นอน ผมดึงตาหวานมานั่งตักและกอดเธอเอาไว้ซึ่งเธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรมากมายนัก แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนจะไม่สบายจริงๆมันปวดหัวมาก
"หวานพี่ขอยาแก้ปวดหน่อยดิ"
"เป็นอะไร ไม่สบาย??"
"อืมปวดหัว"
"งั้นก็รอแป๊บเดี๋ยวไปหยิบยามาให้ แล้วนี่พี่กินข้าวมารึยัง"
ผมส่ายหน้า ทั้งวันผมยังไม่ได้กินอะไรเลยไม่รู้อยู่ได้ไง
"อืม งั้นนั่งรอนี่นะ หวานไปดูในครัวก่อนว่ามีอะไรให้พี่ทานได้บ้าง" ผมเลยจำใจต้องปล่อยตัวเธอให้ลุกออกจากตัก
ไม่ถึงสิบห้านาทีเธอก็เดินมาพร้อมกับถาดอาหาร
"อ่ะ ข้าวต้มหมู พีกินเสร็จก็กินยานะ"
"ขอบใจนะที่สงสารพี่"
"พี่เป็นพ่อของลูกหวานนะอย่าลืม หวานไม่ใจดำปล่อยให้พี่เป็นอะไรหรอก"
"เป็นมากกว่าพ่อของลูกไม่ได้???"
"พี่คีย์...หวานว่า
