“ห้อง 999 ห้องนี้แน่นอน”
ยืนหยุดอยู่หน้าห้องพักใหญ่ สูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกความมั่นใจให้กับตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจยกมือบางขึ้นเคาะเบาๆ ลงกับประตูบานใหญ่ ไม่มีเสียงตอบอนุญาตตอบกลับมา แต่ประตูตรงหน้ากลับค่อยๆ เปิดกว้างออกโดยอัตโนมัติ หญิงสาวยืนงงอยู่พักใหญ่ ก็ตัดสินใจก้าวข้ามธรณีประตูเข้าไปหยุดภายในห้องกว้าง ที่ทุกตารางนิ้วถูกปูเต็มด้วยพรมหนาสีขาวจนเต็ม จากนั้นก็ต้องรีบหันหลังกลับไปมองบานประตูเมื่อได้ยินเสียงมันปิดเข้าหากันแผ่วเบาด้วยความทึ่งจัด โรงแรมแห่งนี้เต็มไปด้วยความสะดวกสบายสมคำร่ำลือจริงๆ
หญิงสาวเอ่ยชมในใจ ก่อนจะหมุนตัวไปรอบๆ ห้องเพื่อมองหาเจ้าของห้องที่หล่อนไม่รู้จักแม้แต่ชื่ออายุและก็เพศด้วยความประหลาดใจ
“ไม่เห็นมีใครสักคน”
จันทร์เจ้าขาบ่นพึมพำ และค่อยๆ ก้าวเท้าตรงไปยังทางเดินที่ทอดตัวยาวไปด้านใน ลึกมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างลืมตัว จนในที่สุดก็มาหยุดภายในห้องๆ หนึ่งที่แยกย่อยมาจาก
