“ถ้าเปลี่ยนใจ... พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมาที่มหาวิทยาลัยของฉันอีก”
แม้น้ำเสียงของไทเลอร์จะเลือดเย็นแค่ไหน แต่ร่างกายของเขากลับกำลังร้อนระอุไปด้วยไฟปรารถนา ร่างกายของจันทร์เจ้าขางดงามเหลือเกิน อ้อนแอ้นอรชร สลักเสลางดงามเป็นที่สุด หน้าอกกลมกลึงเต่งตึงประดับด้วยปลายถันงามสีแดงสด เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผายอวบอิ่ม และขาของหล่อนก็ถูกสร้างขึ้นมาให้ตวัดรัดรอบเอวของผู้ชายโชคดีพวกนั้น
กรามแกร่งบดกันแน่น ความหึงหวงที่เจ้าตัวยังไม่เคยรู้จักมันมาก่อนกระพืออย่างรุนแรงอยู่ภายในอก แค่สมองระยำจินตนาการไปว่าสองขาเรียวคู่นี้เคยตวัดรัดรอบเอวของผู้ชายมาจนนับไม่ถ้วน เขา... เขาก็แทบคลั่ง คลั่งด้วยความหวงแหนแล้ว
“ทำไมต้องบังคับฉันด้วยวิธีนี้ด้วย...”
คู่สนทนาของหล่อนแสยะยิ้มหยัน มองร่างกายเปลือยเปล่าที่หล่อนพยายามจะปกปิดมันด้วยฝ่ามือน้อยๆ ของตัวเองด้วยความดูแคลน
“ผู้หญิงเน่าๆ แบบเธอ ไม่เห็นจะต้องใส่ใจเลยนี่ แค่อ้าขา
