คนพูดเก็บกระเป๋าเสร็จแล้วจากนั้นก็ลากมันผ่านเปลไปโดยไม่มองเอวาที่หลับปุ๋ยอยู่ในเปลเช่นเคย สายใยแห่งความเป็นมารดาไม่เคยมีสักนิด
“ฉันรู้ว่าพี่นางคงจะไปสบาย เพราะถ้าไม่สบายพี่นางคงไม่ตีจากพี่ไมค์ไปแบบนี้หรอก แต่ฉันอยากให้พี่นางคิดทบทวนดูให้ดีๆ นะ พี่ไมค์รักพี่นางมาก แม้พี่ไมค์จะไม่รวย แต่ก็ไม่เคยให้พี่นางต้องลำบาก พี่นางควรจะคิดถึงข้อนี้บ้าง คิดถึงใจของพี่ไมค์บ้าง ตอนนี้พี่ไมค์แกก็เสียใจที่พี่นางจากไป ไม่รู้ไปเป็นตายร้ายดีอยู่ที่ไหนเลย”
แทนที่เนื้อนางจะละอายใจบ้าง ตรงกันข้ามเจ้าหล่อนกลับหัวเราะขบขันซะงั้น
“ถ้าแกสงสารพี่ไมค์มาก ก็เอาเป็นผัวไปเลย ฉันยกให้ ส่วนเอวา ถ้าแกรักแกสงสารฉันยกให้เหมือนกัน ฉันไปล่ะ”
“พี่นาง... ทำไมพี่ใจดำแบบนี้ล่ะ นี่ลูกแท้ๆ ของพี่นางนะที่นอนอยู่ในเปลน่ะ พี่ไม่คิดจะจูบ จะบอกลาแกเลยหรือไง”
คนที่กำลังลากกระเป๋าจะถึงปากประตูอยู่แล้วชะงักสีหน้ามีแววลังเลเล็กน้อย แต่ไม่น
