หลังจากอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนไปวางไว้ในรถ และขับกลับมายังเพนท์เฮ้าส์สุดหรูชั้นบนสุดของตึกสูงระฟ้าแห่งหนึ่งในรัสเซีย ไทเลอร์ก็อดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้
“เธอเป็นยังบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง พลางมองเขาอย่างขอบคุณ เพราะนี่คือครั้งที่สามแล้วที่ไทเลอร์ยื่นมือเข้ามาช่วยหล่อนเอาไว้ได้ทันเวลา
“ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ แค่ตกใจ และหวาดกลัวเท่านั้น ขอบคุณมากนะคะอาจารย์ไทเลอร์ที่ช่วยเหลือฉันอีกครั้ง”
คนที่กำลังจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูกับกะละมังในห้องน้ำหันกลับมายิ้มบางๆฟังคำตอบเสร็จแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานก็กลับออกมาพร้อมๆ กับกะละมังและผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กๆ
“ก็เพราะฉันไม่ใช่หรือ เธอถึงถูกประณามแบบนี้”
จันทร์เจ้าขามองคนที่มาทรุดกายลงนั่งข้างๆ และกำลังขะมักเขม้นอยู่กับการบิดผ้าขนหนูที่เปียกน้ำให้ชุ่มพอหมาดด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความ
