นี่ก็เกือบจะสี่วันแล้วสินะที่ไทเลอร์ไม่เคยแตะต้องตัวหล่อนเลย ไม่สิ... ถ้าจะพูดให้ถูกต้องที่สุดก็คือนับตั้งแต่วันนั้นวันที่หล่อนหนีเขาออกมาจากเพนท์เฮ้าส์รอบที่สอง เขาก็ไม่เคยโทรมาหาหล่อน ไม่เคยพูดกับหล่อน แม้แต่ชายตามองก็ยังไม่ทำเลย
เขาคงโกรธหล่อน...
หรือบางทีอาจจะหมดความลุ่มหลงในตัวของหล่อนแล้วก็เป็นไปได้...
ไม่เคยรู้สึกเหมือนตัวกำลังจะขาดใจตายแบบนี้มาก่อนเลย ทั้งๆ ที่บอกตัวเองว่าดีแล้ว ทุกอย่างเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว ไทเลอร์คือตัวปัญหาของหล่อน เขาคือหายนะที่หล่อนไม่ควรที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยว แต่หัวใจ... หัวใจเจ้ากรรมมันกลับไม่ยอมรับฟัง มันกรีดร้อง มันโหยหาถึงคนใจดำคนนี้ทุกลมหายใจ ทุกค่ำคืนหล่อนต้องตื่นขึ้นมาร้องไห้เสมอเมื่อข้างกายนั้นเต็มไปด้วยความเหน็บหนาวและไม่มีเขา
รู้เพราะบอกตัวเองอยู่เสมอว่าไม่มีสิทธิ์ อย่าคิดไปริคาดหวังว่าจะได้ครอบครองผู้ชายสูงส่งคนนี้ไปตลอดชีวิต... แต่หล่อนขอแค่...
