“มันต้องการเธอ”
“ผู้หญิงคนไหนก็ทำให้อาจารย์ได้เหมือนกันล่ะค่ะ”
เพราะยังน้อยใจกับท่าทางห่างเหินของเขา หล่อนจึงยังโต้ตอบอย่างเผ็ดร้อน พยายามชักมือออกแต่ก็ไม่สำเร็จจนในที่สุดก็จำต้องกอบกุมมันเอาไว้เต็มมือ
“ก็อย่างที่บอก... ไม่มีใครร้อนแรงเท่าเธอ”
“ไม่... อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ”
หล่อนร้องและขัดขืนพัลวันเมื่อถูกคนตัวโตจับเปลื้องผ้าจนล่อนจ้อน ตอนนี้แม้แต่กางเกงชั้นในตัวน้อยก็ลงไปกองอยู่กับพื้นจนได้
“อย่าทำแบบนี้”
“ฉันจะทำ... ฉันจะทำมากกว่านี้ และฉันก็มั่นใจว่าเธอเองก็ต้องการมันพอๆ กับฉัน”
คนตัวโตใช้มือข้างที่ว่างอยู่เพียงข้างเดียวถอดกางเกงขายาวออกไป จากนั้นก็ตามด้วยบ๊อกเซอร์สีเข้มพอๆ กับสีของห้องในขณะนี้
“ไม่ ฉันไม่ต้องการ... ปล่อยฉันนะ”
“เดี๋ยวก็ได้รู้ เราจะพิสูจน์กัน”
แล้วพ่อเจ้าประคุณจอมเผด็จการก็ก้มลงประกบปากจูบหล่อนอย่างดูดดื่มหิวกระหายราวกับตายอดตายอยากมาแรมปี มือหนาก็ไม่อยู่สุข
