“ฉันกล้าพูดสิ ในเมื่ออาจารย์ไม่เคยมองฉันเลย ฉันอุตส่าห์ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิดกับอาจารย์ แต่อาจารย์กลับตาต่ำไปคว้านังกระหรี่ชั้นต่ำอย่างนังจันทร์เจ้าขาขึ้นมากก มันทั้งสกปรกและต่ำต้อย แต่อาจารย์ก็แสดงท่าทางหลงใหลมัน ฉันทนไม่ได้หรอกนะที่ผู้ชายของตัวเองถูกแย่งชิงไปหน้าด้านๆ แบบนี้ ฉันทนไม่ได้อาจารย์ได้ยินไหม ได้ยินหรือเปล่า?!”
ฟิลิเซียระเบิดอารมณ์แค้นออกมา มองผู้ชายที่ตัวเองหมายปองด้วยความผิดหวัง ก่อนที่ความผิดหวังจะแปรเปลี่ยนเป็นความคลั่งแค้นเดือดดาล แต่ไทเลอร์ไม่แสดงอาการสะทกสะท้านแม้แต่นิดเดียว ตรงกันข้ามเขากลับอยากจะขยี้แม่จอมร้ายกาจคนนี้ให้แหลกเหลวคามือต่างหาก
“เข้าใจเสียใหม่ฟิลิเซีย ฉันไม่ใช่ผู้ชายของเธอ”
“แต่ฉันจะทำให้มันใช่ อาจารย์จะต้องเป็นของฉันคนเดียว”
ไทเลอร์หัวเราะเย้ยหยัน พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขยะแขยงชิงชัง
“ต่อให้ในโลกนี้ไม่เหลือผู้หญิงสักคน ฉันก็ไม่มีทางชายตาแล
