“ไม่เอาน่า เจ้าขา ฉันว่าเธอคิดเยอะไปหรือเปล่า”
“ฉันไม่ได้คิดเยอะ แต่คำพูดของอาจารย์ทำให้ฉันรู้สึกอย่างนั้น”
ชายหนุ่มถอนใจออกมา และใช้กำลังที่เหนือกว่าดึงร่างอรชรให้ลงมานั่งบนตักแกร่ง แม้เจ้าหล่อนจะขัดขืนแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้
“เอาเป็นว่าเรายุติเรื่องนี้กันสักพักเถอะ ฉันเหนื่อยที่จะพูดถึงมันแล้ว”
“ไม่ได้ค่ะ เราต้องพูดกันให้รู้เรื่อง ฉันต้องการทำงาน เพราะต้องการส่งเงินกลับไปให้พ่อกับแม่ที่เมืองไทย”
ไทเลอร์หรี่ตามองอย่างหงุดหงิด
“ฉันก็ยินดีจะจ่ายให้เธอแล้วไง จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา แต่ห้ามกลับไปทำงานที่ผับนั่นอีก แค่นี้ไม่เห็นมีอะไรซับซ้อนเลยเจ้าขา เธอจะคิดมากคิดเยอะไปทำงานทำไม ฉันจ่ายเงินให้กับผู้หญิงของตัวเองเสมอ ก็ไม่เห็นใครเคยมีปัญหาแบบเธอ”
ความน้อยใจแล่นพล่านเข้ามาในอกอย่างรุนแรง และก็ไม่รู้เรี่ยวแรงมาจากไหนนักถึงทำให้หล่อนสามารถดิ้นรนจากปลอกแขนของไทเลอร์ได้สำเร็จ หรือว่าเขาเป็นคนปลดปล
